Claas Arion 440 CIS winnaar door prestaties en comfort

Motor

De FPT-motor voldoet nog aan Fase IV. Hetzelfde blok ligt in de McCormick, toch verbruikt de Claas iets meer diesel (241 g/kWh, i.p.v. 229 g/kWh). In de rijhendel kun je één van de twee toerentalgeheugenstanden programmeren. De Arion heeft geen boost; het volledige motorvermogen is dus altijd beschikbaar. Van de beloofde 120 pk komt 78% daadwerkelijk op de wielen, en dat is relatief veel.

Transmissie (4,2)

De Hexashift met zes trappen en vier versnellingen, werkt fijn. De verdeling van de versnellingen is prima. Al zou, bij zwaar trekwerk, de overlap tussen derde en vierde versnelling groter mogen zijn. Het schakelen van powershifts gaat oké – misschien iets aan de harde kant, als er niks achter de trekker hangt. Bij een zware last hóór je de Arion schakelen, maar voel je dat niet. Je bedient de Hexashift met de rijhendel. Er is automatiek voor in ’t veld en op de weg, met een precieze speedmatching. Ook is er een ‘rem-tot-neutraal’-functie, die (ont)koppelt bij remmen tot stilstand. De transmissie is hetzelfde als in MF en Valtra, al kun je in de Arion minder instellingen doen.

Lees verder onder de foto

Claas scoort punten met de rijhendel; hiermee bedien je naast de transmissie bijvoorbbeld ook hefinrichting, voorlader en je kunt een motortoerental programmeren. Erg praktisch, bij landwerk.

Hydrauliek en aankoppelen (4,1)

Top: de hefinrichting is te bedienen met de rijhendel. Wel moet je altijd de hydrauliek eerst activeren als je gaat zitten. Hefvermogen is matig, maar dat loste Claas inmiddels op. De hendels voor hydrauliek zijn handig gepositioneerd en duidelijk gemarkeerd. Datzelfde geldt voor de aansluitingen op de achterbrug. Spatbordbediening is laag geplaatst, zodat je deze kunt bedienen, en tegelijk een heflat opzij trekt. De kipperknobbel is lastig te zien, maar een spiegel aan het achterraam helpt. Netjes: een kogelhouder aan het spatbord, en automatische stabilisatoren.

Cabine & elektronica (4,1)

Er is een (optionele) kleurendisplay in de A-stijl, en die is duidelijk af te lezen. Echter, de knop waarmee je instellingen doet zit verscholen achter het stuurwiel. Vergeleken met dit schermpje oogt het dashboard ouderwets, en het reflecteert zonlicht. In de Arion is bijna elke knop op een goede positie geplaatst. Er is zelfs een simpele versie van kopakkermanagement. De ruime cabine heeft veel opbergruimtes, maar geen grote. Gereedschap zal dus op de vloer belanden, ook omdat de gereedschapskist wat onpraktisch is. Die zit aan de rechterkant, maar is wel goed afgeschermd.

Exterieur (3,6)

De achterspatborden zijn gemaakt van polyethylene, dat zou degelijker zijn dan de veelgebruikte plastics. Werklampen zijn netjes geïntegreerd in het dak.

Lees verder onder de foto

De Arion voelt groot, maar biedt ’t beste rijgedrag. De cabine is ruim, en de stoel kan draaien. Er is een (optionele) kleurendisplay in de A-stijl, die is goed te zien en duidelijk af te lezen.

Rijgedrag (4,1)

Na 25 kilometer over het asfalt, liggen onze pennen en handschoenen nog steeds op de bijrijdersstoel; zowel vooras- als cabinevering werken perfect! De Claas heeft het beste weggedrag van de testgroep. Het rijpedaal biedt weinig weerstand, maar is net iets te ver naar rechts geplaatst. De Arion rijdt met het hoogste toerental (1.910 tpm bij 45 km/u). Het stuurwiel biedt enige weerstand, en dat voorkomt een nerveus rijgedrag. Maar, op een of andere manier, moet je het stuur blijven corrigeren op een rechte weg.

Voorladerwerk (3,8)

De Claas is een prima voorladertrekker, maar heeft twee minpunten: een trage reactie op de joystick, en steeds het irriterende activeren (opgelost in 2021). Er zit constant een korte vertraging tussen het bewegen van de joystick en totdat de voorlader beweegt. Pluspunt: er is een grote voorruit die bijna volledig doorloopt in het dakraam – beste in deze test. Ook positief: je kunt versnellingen en rijrichting wisselen met de joystick. De voorasvering komt ook hier goed uit de verf, ook met een bak vol zand.

Onderhoud (4,0)

Je moet even onthouden de wielen te draaien, om motorolie te checken. Maar alles is slim: motorkap in één deel, goede toegankelijkheid overal, en een AdBlue-vuldop op heuphoogte, zodat je die met jerrycans kunt vullen. Er zijn veel (20!) smeernippels in de vooras. Smeren duurt 5 tot 10 minuten, elke 50 draaiuren. Optie: een smeersysteem.