Valtra G 115 Active is wendbare Fin met fors verbruik
Afgelopen najaar testten we zeven 120 pk sterke trekkers mét voorladers in één grote multi-trekkertest. Er arriveerde een gloednieuwe G-serie op de test, een prototype. Niet alles was dus perfect af. Ondanks dat, eindigt de Valtra nét onder de testwinnaar. Dat komt vooral door de transmissie en cabine.
De Valtra gaat op niet één testonderdeel echt onderuit. De G-serie scoort steeds gemiddeld. Jammer dat de Agco-motor niet de meest zuinige is. Maar de zestraps-powershiftbak en de automatiek, vormen een glorieuze combinatie. De Valtra kost in testuitvoering € 138.000, dat is € 20.000 bovengemiddeld en € 22.000 meer dan de MF die dezelfde transmissie en motor gebruikt.
Motor
De Agco-Power voldoet aan Fase V (met SCR, DOC en DPF), maar is zeker niet de meest zuinige. Alleen John Deere en MF (met bijna hetzelfde motorblok) hebben een hoger dieselverbruik. Je kunt gemakkelijk het hoge en lage limiet voor het toerental instellen, en net als in MF, kun je automatisch het toerental laten verhogen bij gebruik van de voorlader, zodat die sneller omhoogschiet.
Lees verder onder de foto
Transmissie (4,4)
Valtra heeft dezelfde transmissiehardware als Claas en MF. De Valtra biedt erg veel mogelijkheden om de bak naar eigen hand te zetten. Zo kun je bijvoorbeeld onafhankelijk de vooruit- en achteruitstartversnelling aanpassen, en de agressiviteit van het schakelen en de f/r-shuttle aanpassen. Dit lijstje is lang. Ook is er een ‘rem-tot-neutraal’-functie. De Valtra krijgt in deze test de meeste punten voor het algehele gevoel voor de transmissie, welke ook een praktische cruisecontrol heeft. Bij wegtransport schakelt de trekker snel tussen versnellingen bij een zware last, maar raast 2.200 toeren voordat-ie een powershift doorschakelt. De software hiertoe is inmiddels aangepast, en acceleratie zou nu ook sneller zijn.
Hydrauliek en aankoppelen (3,9)
De G-serie heeft alle functies netjes bij elkaar gepositioneerd op de armleuning. Spatbordbediening is dan wel (te) ver weg geplaatst; niet praktisch, wel veilig. Het zicht op een kipperknobbel is matig vanwege driewegkranen die het zicht erop blokkeren. Mechanische ventielen; hendels zijn goed gepositioneerd en werken fijn. Van twee ventielen kun je het debiet instellen met een draaiknop het rechter console. De G-serie tilt (na Zetor) de meeste kilo’s.
Lees verder onder de foto
Cabine en elektronica (4,0)
Je springt gemakkelijk in of uit de cabine. Stuurwiel is klein, en is verstelbaar met een pedaal. Meeste functies zijn net als in de Claas uitstekend gebundeld op de armleuning, en deels op de rechter console. Alle knoppen zijn verlicht. Met het oranje pookje kun je snel switchen van manuele modus tot schakelautomatiek. De f/r-shuttle is uitstekend. Het dashboard doet denken aan die van de MF, met veel functies in het kleine scherm in de linker onderhoek, al is het in de Valtra intuïtiever dan in de MF.
Exterieur (3,7)
De werklampen aan de achterkant kun je zó programmeren dat deze automatisch aanspringen bij achteruit rijden. Er is een degelijke trap, met verlichting. Het prototype had kleine spatborden; de trap wordt smerig en is lastig schoon te maken. Grotere spatborden zijn nu te krijgen. Gereedschapskist hangt aan de rechterkant.
Rijgedrag (3,8)
De G-serie scoort gemiddeld op weggedrag. Het sturen bevalt uitstekend (ook al blokkeert het stuurwiel zicht op het dashboard), en de Valtra blijft rechtuit rijden. Er is geen andere trekker, die langer rechtuit rijdt bij hoge snelheid zonder het stuurwiel aan te raken. Bij een laag toerental klinkt er een zorgwekkend geluid onder de cabine van het prototype, wat Valtra inmiddels oploste. Het rijpedaal mag minder weerstand bieden en meer naar rechts hangen. Algemeen: goed rijgedrag, maar ruimte voor verbetering op elk onderdeel.
Voorladerwerk (4,3)
Zeer wendbaar; de G-serie heeft de kortste draaicirkel. Het zicht op de voorlader is uitstekend. Bediening is precies en snel, en vanwege veel transmissie-instellingen is de transmissie uitermate geschikt voor voorladerwerk. De joystick is geplaatst op de armleuning en die is verstelbaar; erg ergonomisch. Samen met John Deere en MF, scoort de Valtra op dit onderdeel de meeste punten.
Onderhoud (3,7)
Niet slecht, op gebied van dagelijkse checks. Ook niet perfect. Er zijn bijvoorbeeld openingen gemaakt in de radiatorbehuizing, waardoor je het koelpakket schoonmaakt. Dat is niet de beste oplossing. Daarbij moet je klimmen om het cabinefilter te pakken en het luchtfilter wordt geblokkeerd door het voorladerframe. Oliepeilstok zit aan de rechterkant.
Gerelateerde tags: Finland, Trekkertest, Valtra