Klassieker | Handgeschakelde Ford TW-35 in originele staat

Ford-trekkers hebben de reputatie dat er een onverwoestbare versnellingsbak in ligt. Daarom waren de Majors lange tijd interessant voor tractorpullers. Ford maakte zelf dankbaar gebruik van zijn vaak overgedimensioneerde transmissies.

In 1968 introduceerde de trekkerfabrikant in de 8000 en 9000 in de Verenigde Staten. Deze trekkers beschikten over een transmissie en achterbrug die voor een belangrijk deel op de Ford 5000 waren gebaseerd. Ook de zescilinder motor was deels bestaande techniek en had dezelfde zuigers en drijfstangen als de 4000.

Vanwege het motorvermogen koos de fabrikant voor trekstangregeling van de hef. Die was gebaseerd op het torsiestangsysteem van de International 706 en 806. Types 8000 en 9000 werden in 1972 de 8600 en 9600. In 1975 verhuisde de productie voor de Europese markt naar Antwerpen. Opvolgers werden in 1977 de 8700 en 9700. Deze kregen een compleet nieuwe styling en Q-cab, maar onderhuids was de techniek vrijwel ongewijzigd.

In 1979 vraag om meer vermogen

Inmiddels vroeg de markt naar zwaardere trekkers dan de 150 pk van de Ford 9700. Ford introduceerde de TW-serie op de Sima in Parijs in 1979. De technisch grotendeels gelijke TW-10 en TW-20 vervingen de 8700 en 9700. Daarnaast kwam de 184 pk sterke TW-30 in het programma. Onderhuids in essentie voor een groot deel dezelfde trekker als de TW-10 en TW-20, maar met een opvallend langere neus. Deze herbergde voorin een brandstoftank van 200 liter, waardoor de trekker in totaal 354 liter brandstof aan boord had. Overigens werd die neus voor Duitsland, vanwege TÜV-bepalingen, vooraan iets afgeplat.

Het motorblok is voor de hele serie nog steeds de 6,57 liter zescilinder van de 8000 en 9000 uit 1968. Het extra vermogen genereert de TW-30 door toepassing van een intercooler.

Om meer vermogen aan te kunnen kreeg de transmissie van de TW’s andere overbrengingsverhoudingen en wijzigden meerdere details. De TW-20 en TW-30 kregen een motoroliekoeler en een nieuwe koppeling. De TW-30 heeft ook een hydrauliekpomp met hogere opbrengst. De TW-30 is 38 centimeter langer dan de TW-10 en 20, terwijl de wielbasis maar 13 centimeter groter is. Een belangrijk onderscheid van de TW-30 is de mogelijkheid om een pakket gewichten onder de neus te hangen.

Facelift in 1983

In 1983 kwam er een facelift: TW-10 werd TW-5 en is alleen in de Verenigde Staten (2wd) verkocht. TW-20 werd TW-15 met een geknepen motor. TW-20 werd ook TW-25, opgeschroefd naar 163 pk. De TW-30 werd TW-35 en naar 187 pk motovermogen opgeschroefd. De TW-25 kreeg ook de lange neus, net als de TW-35. Verder kregen de voorassen een centrale middenaandrijving.

Productie Force II-serie start in 1985

Ford nam in 1985 de Force II-serie in productie. De grote veranderingen waren een nieuw (plat) dak op de cabine, die daardoor 7 centimeter lager was, dikkere bekleding in de cabine en dikker glas in de onderste ramen om de cabine stiller te maken. De knipperlichten verhuisden van de cabinestijl naar de spatborden en de sticker op de motorkap werd zwart. Het was de periode dat elektronica zijn intrede deed, waardoor ook het dashboard een nieuw elektronisch instrumentenpaneel kreeg.

Ford introduceert 30-serie in 1989

In 1989 introduceerde Ford de 30-serie. TW-15, TW-25 en TW-35 werden 8630, 8730 en 8830. In principe identiek aan hun voorgangers, maar nu voorzien van een elektrisch geschakelde 18V/9A-full powershiftbak. John Deere had inmiddels de 50-serie met full powershift en Case-IH de Magnum, waardoor Ford zich genoodzaakt zag deze stap te zetten om de concurrentie aan te kunnen.

Grip op de markt met Ford Genesis

De Funk-powershift in de 30-serie was technisch gezien geen daverend succes. Ford kreeg pas weer goed grip op de markt in deze vermogensklasse toen in 1994 de in Winnipeg geproduceerde Genesis-modellen op de markt kwamen. Dat was het moment dat de assemblage van trekkers in Antwerpen werd stopgezet.

Auteur: Martin Smits