Lezer van de maand: Gerrit Aantjes

Ah, u bent al een veteraan binnen TREKKER magazine, begrijp ik?

“Ja, ik heb er al een paar keer ingestaan. Vroeger met een ‘varende’ trekker, dat was een oud 25 pk trekkertje dat mijn broer had voorzien van moderne, grote wielen: dubbellucht achter, ook groot voor, en binnenbanden. Ook nog een vat eronder voor extra drijfvermogen.

En een jaar of tien geleden rond kerst en oud en nieuw. Dan zet ik altijd een trekker met lichtjes voor het huis. Mijn vrouw vroeg of ik geen frame aan de gevel kon maken om lichtslangen op te hangen. Toen dacht ik: in de winter staat er toch altijd wel een trekker stil, dat spaart me weer werk uit als ik die lichtjes daarop maak.”

Dus er zijn meerdere trekkers?

“We zijn van oorsprong een (melk)veehouderij, en dat is met de jaren uitgebreid met een loonwerktak. Agrarisch en ook in de bouw. Er rijden nu een stuk of 15 trekkers. Het is een familiebedrijf, ik doe het samen met mijn broer en neven.”

Alles hetzelfde merk?

“Van huis uit werken we graag met Case International. Maar door een overname kwam er ook New Holland en John Deere bij. Het zal misschien wat meer naar Case verschuiven, maar ik merk aan sommige medewerkers die zijn meegekomen, dat ze toch graag met hun vertrouwde merken rijden. Als het bij een aankoop zo uitkomt, en ik ze daar een plezier mee kan doen, dan houd ik daar ook wel rekening mee. We zijn zuinig op onze mensen!”

Doen jullie sleutelwerk in eigen huis, of besteed je het uit?

“Wat we zelf kunnen doen, gebeurt ook hier. Twee jaar terug hebben we een grotere werkplaats gebouwd, daar kunnen we met twee grote deuren aan elke kant dwars doorheen rijden. Werkt een stuk comfortabeler dan buiten op het erf sleutelen. Maar voor moderne zaken ben je vaker aangewezen op een LMB. Gelukkig hebben we een goeie niet ver hier vandaan.”

Heb je binnen het bedrijf specifieke taken?

“Vroeger was ik van alle markten thuis. Toen ik 20 was, wilde ik wel 24 uur per dag op de trekker zitten, machtig mooi. Maar je wordt een dagje ouder, ik ben net 60 geworden. Ik deed veel werkplanning, dat ben ik nu aan het overdragen. En ik ben nog verantwoordelijk voor het melkvee. De rest laat ik zoetjesaan over aan de jongere generatie of het personeel.

Ik fungeer vooral als vliegende keep. Vrachtje zand wegbrengen, bijspringen met een kraan of zo. En als er iets kapot gaat, dan wordt Gerrit gebeld, ha ha. Maar het hoofd en het lijf zeggen dat het wat rustiger aan moet en daar luister ik naar.”

Auteur: Eric Wientjes