Valtra’s ophalen bij de Finse fabriek

Valtra-dealer Piet Leenders laat de trekkers die hij verkoopt meestal voor de deur afleveren door importeur Mechan. Meestal, maar niet altijd. Op 30 juni vertrokken hij en Twan van Haperen, de zoon van een van zijn oudste klanten, samen mét hun Valtra’s en lege aanhangers naar de fabriek in het Finse Suolahti. Even op en neer om een drietal T174 Versu’s op te halen. Na een toertocht van dik 6.000 kilometer draaide het mini-konvooi op 17 juli thuis het erf weer op.

Tekst gaat verder onder foto

Piet Leenders (l) en Twan van Haperen maakten een roadtrip van dik 6.000 kilometer om drie nieuwe Valtra T174’s op te halen.

Onderhuids borrelde al een tijd het idee om eens lekker een lange toertocht met de trekker te maken. Per slot van rekening is het rijcomfort van dit merk altijd een van verkoopargumenten van de dealer uit Liessel (N.-Br.). De 40-jarige aanwezigheid van het merk Valtra in Nederland was nou net het extra zetje, samen met het feit dat klant Groot Spraeland in Oostrum (L.) drie nieuwe trekkers bestelde.

Tweede chauffeur Twan van Haperen hing achter zijn T234 Direct een drie-assige aanhanger, Piet reed de – speciaal voor de gelegenheid oranje gespoten – T174 HiTech met de aanhanger met verblijfscabine. Beide trekkers prepareerden ze met een set Nokian-banden, Ground Kings (speciaal voor op de weg en grondverzet) en Tractor Kings (weg- en bosbouwband). Piet adviseert die aan zijn vele klanten in die sectoren, en wilde nu wel eens zelf testen hoe goed ze zich zouden houden.

Tekst gaat verder onder foto

Een van de aanhangers was voorzien van een slaapcabine met stapelbed, alsmede basisbehoeften aan ‘kampeergerei’.

Gastvrijheid langs route

De tocht liep door Duitsland en Denemarken, en na de oversteek met de veerboot naar het hoge noorden van Zweden. In Lapland de grens over en weer naar het zuiden, naar Valtra-fabriek. “Vooraf hadden we de route al grondig voorbereid”, legt Leenders uit, “je moet immers weten over welke wegen je met een trekker mág rijden, en of het kán, bijvoorbeeld vanwege de hoogte van tunnels.” Gelukkig komt hij al 35 jaar in Zweden en Finland, dus hij kende de weg al aardig.
Tekst gaat verder onder foto

De oversteek van Denemarken naar Zweden en omgekeerd ging per veerboot.

Slapen kon onderweg in het stapelbed in de aanhangercabine, die ook ruimte bood voor bagage en wat kookgerief. Een soort kamperen eigenlijk. Maar het mooie was dat hun tocht, waarvan ze verslag deden op Facebook, ook in Scandinavië snel werd opgepikt. Uitnodigingen om op een boerenerf te overnachten, vaak bij collega-Valtra-rijders, stroomden binnen. Een vorkje meeprikken was vaak inbegrepen. Op de terugweg in Finland haalden ze zelfs de plaatselijke krant.
Tekst gaat verder onder kaartje

De globale route.

Nul bandenslijtage

Op 8 april was het dan zover, de aankomst in het Walhalla. De Nederlanders werden warm welkom geheten door een delegatie Valtra-medewerkers, en verwend met een groot ontbijt. Poosje rondkijken in de fabriek hoort er vanzelfsprekend bij. Maar nog dezelfde dag zijn de drie fonkelende, gitzwarte T174’s opgeladen en begon de terugreis. Onderweg trok het transport flink wat bekijks.

Tekst gaat verder onder foto

Voor overnachtingen en een spoedreparatie (spijker in aanhangerband) waren de mannen welkom bij Valtra-gebruikers in Finland en Zweden. Daarna weer de grote baan op.

“Alles is ongelofelijk goed gegaan”, blikt Piet Leenders terug. “Nog geen lampje kapot. Alleen een keer een spijker in een aanhangerband gehad, dat hebben we bij een boer kunnen repareren.” Ook de bandenproef stemde zeer tevreden. “Onderweg werden de Nokians niet warmer dan een keurige 46 graden. Voor vertrek hadden we het profiel gemeten: 52,5 mm voor beide sets. En raad eens… Dat was bij thuiskomst nog precies evenveel. Niks geen slijtage!”

Tekst gaat verder onder filmpje en foto

Eindelijk thuis.

En dat terwijl het klokje er toch 6.008,1 kilometers had bijgeteld tijdens deze rit. Bij thuiskomst op 17 juli hadden de trekkers per stuk zo’n 3.000 liter diesel verstookt, bij een gemiddelde snelheid van 38,9 km/u en een maximum van zo’n 63. Voor beide mannen was het een tocht om niet gauw te vergeten.

Nieuwe eigenaar Groot Spraeland liet nog mooie zwarte velgen en veiligheidsbumpers monteren.