Column: Kan het nóg groter?

Wanneer ik onderweg ben voor een reportage kijk ik graag om me heen. Met zijn allen verzetten we steeds meer werk met grotere en zwaardere machines. In de periode waarin de gewassen de grond in gaan en wanneer ze weer worden geoogst, trekken we soms barre combinaties uit de loods. Trekkers met 300 tot 400 pk zijn geen zeldzaamheid, zelfs een 500 pk sterke trekker zie je af en toe aan het werk. Dat de machines erachter met zulke enorme vermogens heel blijven, verbaast me soms. Zelf zit ik naast het schrijven van artikelen ook graag op de trekker bij loonbedrijven in de buurt. De blik die ik van mijn opa soms krijg wanneer ik een 210 pk sterke trekker met 40-kuubs opraapwagen van 4 meter hoog op het erf parkeer, weerspiegelt precies dezelfde gedachte. ‘Moet je al die traptreden eens zien! Dat is toch niet normaal hoe groot het tegenwoordig allemaal is?!’ Mijn opa weet nog hoe er met paard en wagen gewerkt werd en dat de allereerste trekker kwam.

Na het inburgeren van de trekkers zullen zij zich toen ongetwijfeld hebben afgevraagd wanneer de grens qua vermogen is bereikt. Ook nu is die vraag nog actueel. Vermogens breken records, maar de vraag blijft: wanneer is de grens bereikt? Vier maanden geleden stapte ik in Duitsland op het prototype van de Fendt 1167 Vario MT. De motor die onder de enorme kap ligt, heeft zes zuigers die elk bijna zo dik zijn als een brandblusser van 6 kilo. Ook dan komt de vraag bovendrijven of het nóg groter kan. Het antwoord daarop is eenvoudig: ja. Het kan, maar is het nodig? Bodemverdichting is één van de onderwerpen waardoor sommige ondernemers gaan nadenken of het wel zo handig is om die enorme zelfrijder of trekker op het land te zetten. Zelfs met hoge en brede VF-banden blijft het moeilijk om structuurschade in de grond te voorkomen. De grond liegt niet. De bodem heeft wel een grens.