‘Elke trekker een nieuwe uitdaging’

“Als je later van een klant een foto krijgt van de aankoop in het werk, dan doet me dat wel goed. Het betekent dat-ie tevreden is”, antwoordt De Jong op de vraag wat hij het mooie vindt aan het doen van handel. Hij begon zo’n vijftien jaar geleden, naast school en werken bij akkerbouwers. “Ik kocht toen een MF 155. Zo eentje met een Sekura-cabine erop.” Die verkocht de Jong na een tijdje weer, en zo ging het verder. Nu zet de Fries naar ­eigen zeggen zo’n 250 tot 300 trekkers per jaar om, hoofdzakelijk John Deere en MF. Andere merken sluit hij natuurlijk niet uit. “Handel is handel. Ik richt me wel op trekkers, niet op werktuigen, al komt dat soms ook voor.” In de beginjaren richtte De Jong zich vooral op export van oudere trekkers naar het buitenland. Dat liep mooi, maar werd snel minder. Daar trok hij lering uit. “Bij export moet je je specialiseren in een markt, je moet precies weten wat er gebeurt. Als het dan minder gaat, blijkt het toch een risico om je te focussen op één land.” De Jong doelt op het feit dat Polen grotendeels wegviel als kopende partij.

Sindsdien richt De Jong zich meer op inkoop van jong gebruikte trekkers in het buitenland, om in Nederland te verkopen. Daar komt weer inruil op van zowel dealers als gebruikers. Zo staat er voor elke potentiële klant wel iets, in verschillende ­pk-klasses. “Elke handel is mooi, je spreekt veel verschillende mensen, en elke trekker is weer een nieuwe uitdaging. Voorraad doet verkopen, in goede en slechte tijden. Maar het is steeds minder vaak dat je precies hebt staan wat een klant zoekt. De eisen liggen hoger. Een cvt, gps, voorasvering, luchtremmen, de juiste trekhaak. Je moet flexibel zijn.”

Om een trekker verkoopklaar te maken met de juiste banden en trekhaken heeft De Jong een ­eigen werkplaats, twee zzp’ers komen sleutelen als er werk is. “Wat me wel goed is bijgebleven: in 2012 kocht ik de hele inventaris van PTC Oenkerk. Van maaimachine tot een Renault-trekker met heel weinig uren. Veel uitdagingen.”