New Holland vernieuwde sinds 2021 gefaseerd de T7-serie, en nu volgt het laatste stukje in die puzzel: de T7 SWB. Dat is de kleinste trekker uit de serie, met 180 tot 225 pk. De trekker is van top tot teen nieuw: cabine, vooras, transmissie, en ga zo maar door. New Holland start zelfs met een nieuwe kleur blauw, en een nieuw uiterlijk.
De nieuwe versie van de T7 SWB – de ‘Standard wheelbase’ – heeft even op zich laten wachten. Maar als je ziet wat New Holland allemaal heeft aangepakt aan de trekker, dan snap je waarom. Want de fabrikant plaatste niet simpelweg de vernieuwde Horizon Ultra-cabine van de grotere T7’s op de oude T7 SWB en klaar. Nee, New Holland ontwikkelde een nieuwe, kleinere cabine en een smallere armleuning. Tegelijk is de hele trekker aangepast: nieuwe transmissie, nieuwe vooras(vering), en vele details zijn herzien.
In dit segment van 180 tot 225 pk motorvermogen doet New Holland weer mee in de topklasse. Eerst alleen met de traploze Auto Command. Op een later moment komt voor sommige modellen ook de Dynamic Command-powershiftbak met dubbele koppeling beschikbaar.
Lees verder onder de foto’s
Zoals gezegd heeft New Holland niet zomaar de Horizon Ultra-cabine van de grotere series gepakt. Het ontwikkelde een cabine die een slagje kleiner is dan die van de grotere T7’s, en qua ruimte vergelijkbaar met de huidige cabines. Hiervoor is er nu ook een smallere armleuning, zodat de stoel alsnog ver kan draaien.
Het verschil: bij de grote T7’s heb je tussen de multifunctionele rijhendel en joystick een bedieningselement voor de hefinrichting. Dat ontbreekt bij de T7 SWB. De posities van de hefinrichting stel je nu in met het kleine draaiknopje helemaal rechts op de armleuning, waarbij je steeds met één klikje de hefhoogte een centimeter aanpast. Wie vaak deze positieregelaar gebruikt, zal daar even opnieuw gevoel bij moeten krijgen.
Verder lijkt de cabine op die van de grotere T7’s: een fijne zitpositie, fraaie afwerking en een prima geluidsdemping. De cabine is wel iets minder stil dan bij de grotere T7’s. Je kunt nu trouwens kiezen uit drie soorten cabinevering: mechanisch, hydraulisch en pneumatisch. Optioneel is er een versie met panoramadak, voor wie de trekker gebruikt bij voorladerwerk.
Een belangrijke vernieuwing, voor de Benelux, zal de nieuwe transmissie zijn. De oude traploze transmissie bestaat uit twee mechanische groepen waarmee de trekker het snelheidsbereik van 0 tot 50 km/u maakte, en één mechanische groep achteruit. In de praktijk kent die bak twee issues. Ten eerste: de hydrostaat heeft soms te weinig kracht om een volle silagewagen achteruit een kuilbult op te drukken. En ten tweede: ergens rond de 12 km/u werkt de hydrostaat in een ongunstig zwenkbereik, met een matige efficiëntie als gevolg.
New Holland heeft beide issues aangepakt. Het ontwikkelde een transmissie met drie mechanische groepen vooruit en nog steeds een achteruit, waarbij de hydrostaat achterwaarts nu 18% sterker zou zijn. Bijzonder is dat je nu een veld- en een wegmodus hebt. Daar switch je tussen door tegelijk op het haasje en de shiftknop aan de achterkant van de rijhendel te klikken. In veldmodus gebruik je alleen de mechanische groepen 1 en 2, en dan ben je beperkt tot 25 km/u. Schakel je naar de wegmodus, dan gebruikt de trekker alleen groep 1 en 3 en kun je tot zo’n 55 km/u.
Zoals gewoonlijk bij de traploze transmissies van CNH Industrial schakelen de groepen volautomatisch en praktisch onmerkbaar. Je werkt met drie virtuele rijbereiken die je zelf instelt. Detail: omdat je nu de twee rijmodi hebt, heb je in feite zes instelbare rijbereiken. Volgens New Holland schaadt het de transmissie niet als je eens per ongeluk landwerk doet in de derde mechanische groep, als je vergeten bent terug te schakelen naar de veldmodus. Hij werkt dan alleen minder efficiënt.
In grote lijnen is de trekker motorisch gelijk aan z’n voorganger, en is er nog steeds de 6,7 liter FPT-motor. De software is wel flink anders. New Holland volgt de trend naar lagere motortoerentallen en vlakke krommes, en bereikt dat met nieuwe software ook. Het maximale koppel ligt bij 1.300 toeren, het maximale vermogen is beschikbaar bij 1.500 toeren.
New Holland ontwikkelde ook een nieuwe vooras volgens het ‘saddle suspension’-principe. De asophanging is dan bevestigd aan het transmissiehuis. Direct op de as staan twee verticale, dikke veercilinders met dubbele accumulatoren. In bochten stempelt-ie als het ware af op het buitenste wiel. Dit veert ontzettend soepel en strak, blijkt tijdens een proefrit zowel in het land als op de weg.
Ook de cabinevering draagt daar aan bij, net als de fijne reactie op het rijpedaal. Ook met 55 km/u rijdt dat echt comfortabel. De nieuwe vooras, in combinatie met een nieuw ontwerp van de motorkap, maakt een grotere stuuruitslag mogelijk en dat maakt de draaicirkel fors kleiner – de trekker draait krap. New Holland zelf zegt de draaicirkel met 17% te hebben verkleind ten opzichte van de voorganger.
In detail is de T7 eveneens flink anders. Aan de rechterkant bijvoorbeeld zit een ruim opbergvak met water om je handen te wassen, zijn de accupolen goed toegankelijk gemaakt, en er is een grote gereedschapskist op een slede. Dat gaat schuil achter een paneel met degelijke treden die je kunt gebruiken om aan de rechterkant ramen te wassen.
Ook de hydrauliekaansluitingen (met drukontlastende hendels) achterop zijn ruimer gepositioneerd. Dat kan nu, omdat er een meer geïntegreerde versie van de oppikhaak is (voor buitenlandse markten).
Verder: er is een snelle wisseling tussen categorie II en III hefspreiding, je kunt een koelkox in de cabine krijgen (rechts voorin) en er is meer ruimte tussen voorraam en motorkap, waardoor een grotere wisbereik van de ruitenwisser mogelijk is.
Een nieuw hoofdstuk dus voor de T7 SWB, en voor New Holland in het algemeen. Want tegelijk met deze trekker presenteert de fabrikant een nieuw uiterlijk en een nieuwe kleur, die beide later hun weg gaan vinden naar de andere series.
Dynamic Blue wordt de standaardkleur. Het is een slagje donkerder/voller dan het huidige New Holland-blauw, dat verdwijnt. Als optie blijft de Blue Power-editie (Maserati-blauw). Volgens de ontwerpers zorgt het nieuwe design ervoor dat de trekker agressiever oogt, en de motorkap loopt steiler af. Voor de kenners: de styling komt erg dicht bij de eerdere lng-trekker en het conceptmodel van de elektrische T4.
Auteur: Bob Karsten
Bekijk en vergelijk New Holland-trekkers op Trekkeronline
Gerelateerde tags: New Holland, Proefrit, Trekkers
