De Turkse trekkerfabrikant Hattat wil groeien. Europa lonkt, en uiteindelijk zoekt Hattat ook vertegenwoordiging in Nederland. Deze gloednieuwe Hattat T4125 moet daarbij helpen: een 125 pk trekker met een fris uiterlijk. De trekker is typisch Turks: licht gebouwd, eenvoudig uitgerust en lekker compact. Met een vraagprijs van zo’n € 50.000 is-ie aan de goedkope kant.
Dit is ‘m: de Hattat T4125 waarmee de Turkse trekkefabrikant wil uitbreiden naar Europa, en uiteindelijk ook naar Nederland. De trekker voldoet aan de Fase V-emissienormen. Het nieuwe topmodel uit de 4000-serie heeft 125 pk motorvermogen. Dat is voor Turkse begrippen veel, maar het is nodig om in Europa door te breken, stelt Hattat.
De productie staat op het punt om van start te gaan. De trekker staat straks op de assemblagelijn tussen overwegend smalspoortrekkers (voormalig Valtra), en retro Massey Ferguson-modellen. Het hoeft niet lang te duren voordat ook 150 pk en 180 pk-uitvoeringen beschikbaar zijn, want de eerste prototypes daarvan hebben de eerste testfases al doorstaan. Ook die zijn voorzien van een schakelbak.
De Hattat is een opvallende verschijning. Een blitse motorkap, met frisse rood-oranje kleur. Op papier zou deze T4125 prima een plekje op de West-Europese markt kunnen pakken. Want de trekker komt met Zuidberg-fronthef en -aftakas, R38-achterbanden, en bijvoorbeeld een elektronisch bediende hefinrichting.
Onder de motorkap ligt een motorblok die velen reeds kennen: een FPT-viercilinder van 3,6 liter. De transmissie komt – uiteraard – van zustermerk en componentenbouwer Hema (net als de vooras en de achterbrug). Deze heeft 24 versnellingen voor- en achteruit. Dan weegt de trekker op papier ook nog net geen 5 ton, en op het prijskaartje verwacht Hattat zo’n € 50.000 te gaan schrijven. Daar moeten toch kopers voor zijn?
Lees verder onder de foto’s
Als koper doe je natuurlijk wel concessies. Zo heeft de cabine een simpel interieur, en is deze niet per se heel ruim of extreem stil. En wie een trekker gewend is met meeverende armleuning en daarop alle bedieningselementen… de Hattat heeft nog gewoon een hardrubberen elleboogsteun en alle knoppen en hendels zitten in de zijconsole.
Tijdens een eerste proefrit laat de trekker zich moeizaam schakelen. Dit laatste kan overigens ook nieuwigheid zijn – de trekker komt immers letterlijk net uit de fabriek gereden. De groepenschakeling (met drie groepen) zit op een fijne plek. Iets verder van je af heb je de versnellingspook met vier versnellingen en een elektronische hoog-laag.
De trekkers voor Europa zullen standaard voorzien zijn van een elektronische handkoppeling, waarmee je dus de voetkoppeling niet meer hoeft te gebruiken bij het schakelen. Dat is op dit model nog niet aanwezig. Links onder het stuur zit een elektro-hydraulische F/R-shuttle om mee van rijrichting te wisselen. De vier mechanische ventielen met zweefstand zitten lekker dichtbij. Ook zijn er twee motortoerentalgeheugenstanden.
De hefinrichting werkt elektronisch. Je hebt vier draaiknoppen waarmee je de daalsnelheid instelt, de dansonderdrukken activeert, de gevoeligheid instelt en de maximale hefhoogte kiest. Op een fijne plek zit de zogeheten ‘auto control’ wat in feite een snelhef is. Je heft hiermee op de kopakker, en als je hem weer indrukt, zakt-ie. Heel praktisch. Bijzonder is een oranje knopje ernaast. Als je dat indrukt, zakt de hef snel volledig naar beneden, en als je ‘m loslaat tilt de trekker de hef meteen weer op. De Turken noemen het de ‘sudden drop’ (plotselinge val). In Turkije zou je zo’n functie gebruiken in combinatie met een achterlader of laadbak. Deze vrij specifieke functie zit op de meest prominente plek.
De achterbrug maakt een normale indruk. Goed, je hebt maar twee aftakastoeren (540 en 540E), maar hij doet Europees aan met vanghaken, stabilisatiestangen met pen-gatverstelling, en je ziet meteen de mechanische cabinevering. De spatborden zijn trouwens voorzien van drukknoppen waarmee je de hefinrichting én aftakas van buitenaf kunt bedienen.
De cabine doet vanwege het vele glas lekker licht aan. Het lichte interieur bestaat uit vooral hoekige, hardplastic panelen. Simpel, maar het werkt. Als je de stoel naar achteren zet, raak je het achterraam. Je kunt het stuurwiel opklappen voor het in-en uitstappen, en dat doe je met een voetpedaaltje – werkt super. Bij dat in- en uitstappen is overigens wel ruimte voor verbetering. De traptreden zijn vrij klein en de weg naar de stoel, die achter in de cabine zit, is relatief groot.
Ook maakt de draaicirkel niet per se indruk tijdens een eerste proefrit op de fabriek. Hier is wellicht nog een fijnere afstelling mogelijk. Dat heeft voor nu geen prioriteit. Want de hagelnieuwe trekker maakt dit jaar eerst een ronde langs allerlei beurzen, en wordt ook geïntroduceerd in (eerst) Zuid-Europa.
Auteur: Bob Karsten
Lees meer artikelen over de TREKKER-roadtrip Turkije
Gerelateerde tags: Hattat, Trekkers, Turkije roadtrip
