Ben Hijmans vertelt over zijn zeldzame Eicher ES207 Zickler. – Foto’s: Hans Prinsen
Ben Hijmans kwam al meer dan 25 jaar geleden in het bezit van een vrij zeldzame Eicher ES207 Zickler.
In 1960 kwam Eicher met de 28 pk tweecilinder Puma op de markt, de ES 200. De Puma werd in 1962 Puma I (ES 201) en kreeg in 1965 een update (ES 202), voor de kenners vooral te herkennen aan de koplampen. Die verhuisden van de zijkant van de motorkap naar het front. De motor kreeg er 2 pk bij en de wielbasis is 10 centimeter vergroot voor meer stabiliteit met een werktuig in de hefinrichting. In totaal bouwde Eicher van 1960 tot 1970 7.800 stuks in deze serie. Echter, niet van de Zickler-variant.
Wat een Eicher tot Eicher maakt is de luchtgekoelde motor. Bij Eicher altijd voorzien van één ventilator per cilinder. Bij zwaardere motoren soms ook nog met een extra voor de oliekoeler.
Waar staat de naam Zickler voor?
De Eicher ES 202, als Puma onderdeel van wat toen bij Eicher de ‘roofdierenserie’ was, bleek in zijn tijd een succesnummer als smalspoortrekker. Ook in Nederland zijn er meerdere van verkocht. Een bijzondere uitvoering is de zogenoemde Zickler-variant, die de aanduiding ES 207 meekreeg. In zijn tijd waarschijnlijk ’s werelds meest compact gebouwde trekker. Er is een keer een serie van 150 stuks van gebouwd, en naar verluidt daarna nog een keer dertig stuks.
Weinig ruimte voor pedalen. Rechtsvoor het rempedaal, maar ook links en rechts een pedaal voor gescheiden remmen. De hendel in het midden is voor de bediening van het sperdifferentieel.
Heeft ook in Nederland gelopen?
Er zijn inmiddels wel een paar Zicklers in Nederland, maar het lijkt niet waarschijnlijk dat die hier ook nieuw zijn verkocht. Mijn trekker heb ik gekocht van een bevriende relatie die destijds drie Eichers kocht in de Elzas, waaronder deze. Pas achteraf drong het eigenlijk goed door dat het een vrij bijzonder trekkertje is.
Veel werk aan gehad?
Dat viel op zich wel mee. Er stond 3.500 uur op de teller en dat lijkt ook wel te kloppen. Technisch was het trekkertje prima. Wel zijn de klokjes, het dashboard en de bedrading vernieuwd. We wilden het gewoon weer zo netjes mogelijk voor elkaar hebben. In de motorkap zat een klein deukje. Dat was eigenlijk alles. Nieuw in de tweecomponentenlak, nieuwe banden erop, en het trekkertje is eigenlijk weer als nieuw. Zelf ben ik meer een poetser dan een sleutelaar, maar voor het technische werk heb ik hulp.
Helemaal compleet?
Het trekkertje is – buiten de nieuwe verf, stickers en nieuwe banden – eigenlijk precies het trekkertje zoals het uit de fabriek is gekomen. Inclusief de bumper die je kunt monteren als je het frontgewicht eraf neemt. Wel hebben we er een demontabele rolbeugel bijgemaakt. En de trekker is op kenteken gezet. Tot voor kort kon dat nog vrij eenvoudig, maar inclusief de originele knipperlichtjes aan de zijkant van de motorkap voldoet het trekkertje nu aan alle eisen die ze bij een technische keuring aan een trekker stellen.
Door de portaalassen naar voren te draaien, maakte Zickler de trekker korter. Eicher paste een relatief zware achterbrug en hefinrichting toe. De draadspindel doet dienst als instelbare begrenzing.
Opgegroeid met trekkers?
Mijn vader was fruitteler, dus wat dat betreft ben ik inderdaad wel met trekkers en ook met smalspoortrekkers opgegroeid. Hoewel ik voor mijn werk nooit veel met trekkers te maken had, bleef ik het toch leuk vinden. Ik ben voor de hobby ooit met een Deutz begonnen. Die is inmiddels weg, maar ik heb nog een jongere smalspoor-Eicher en een wat jongere smalspoor-Fendt waar ik nog wel eens een beetje mee werk. Thuis hadden we Ford- trekkers. De Eicher is hier gekomen, omdat ik het gewoon een heel mooi trekkertje vond. En ze zijn compact, waardoor ze niet veel ruimte innemen en makkelijk een keer zijn mee te nemen naar een evenement, zoals het historisch festival in Panningen of een braderie in de buurt. De echte liefhebbers herkennen de Zickler, en dat hele compacte trekt altijd belangstelling. Maar voor wie interesse heeft: deze trekker is niet te koop!
