De Canadese akkerbouwer en blogger Mike Mitchell vertelt over welke technologie op zijn bedrijf past, wat er beter moet, en over de uitdagingen die het gebruik van complexe hulpmiddelen met zich meebrengt in het afgelegen prairielandschap.
Het grote areaal en de afgelegen ligging van Mike Mitchells boerderij Faith Hope Farms, in het zuidwesten van de provincie Saskatchewan in Canada, beperken de in potentie zeer effectieve en belangrijke hulpmiddelen van precisielandbouw. Technologie is belangrijk, maar soms betekent meer complexiteit ook meer problemen in het veld.
Mitchell noemt zichzelf iemand die enthousiast is over de mogelijkheden van nieuwe technologie op het gebied van data en automatisering. Echter, ontwikkelaars maken de zaken soms te ingewikkeld door niet volledig rekening te houden met variaties in de omstandigheden ter plaatse, stelt hij. Een slecht telefoonsignaal is zo’n factor. De percelen liggen wijdverspreid, deels zeer afgelegen. Het signaal is vaak zwak en valt soms weg. Dat maakt contact opnemen met collega’s en werkzaamheden coördineren tot een uitdaging. En digitale hulpmiddelen zijn afhankelijk van een goede mobiele verbinding. Nabij de grens met de VS speelt het probleem van roaming: de telefoon legt contact met een sterkere (en dure) buitenlandse zendmast.
De gigantische schaal van Canada’s prairiegebied heeft – soms frustrerende – gevolgen voor het oplossen van problemen. Reparaties, zowel aan hard- als software, kosten veel tijd. Onderdelen, mankracht en back-upapparatuur moeten van ver komen. Dat kan in de papieren lopen, en het komt vaker voor naarmate er meer onderdelen en systemen een rol spelen. Is een expert nodig, of een geïmporteerd onderdeel, dan verergert dat de zaak. “Automatisering is mooi, zolang het werkt. Het maakt niet uit welke fabrikant het is”, zegt Mitchell. “We moeten de dingen eenvoudig houden. We zitten overal 150 kilometer vandaan.”
Lees verder onder de foto
Mike Mitchells grootouders begonnen hun boerderij in het begin van de twintigste eeuw op de prairies (graslanden) in het zuidwesten van de Canadese provincie Saskatchewan, tegen de grens met de VS. Die boerderij maakt nog steeds deel uit van het huidige familiebedrijf dat hij samen met zijn vrouw, broers en vader runt. Mike stelt de wereld geregeld op de hoogte van zijn ervaringen via zijn YouTube-kanaal.
Voor Mitchell maakt VR-technologie (variabele dosering, pleksgewijs aanpassen van de bewerking aan de bodemtoestand) duidelijk welke uitdagingen het weidse landschap met onbetrouwbare verbindingen met zich meebrengt. “VR kost je veel werk en veel geld. Je moet de taakkaarten uploaden, en soms ‘wil’ dat bij ons niet. Een zaaimachine van een miljoen dollar staat te niksen in het veld als je geen bestand kunt uploaden.”
Hoewel het areaal groot is, ervaart Mitchell de bodemvariatie als relatief gering. Dus kan hij bij het nemen van grondmonsters volstaan met een algemenere aanpak voor het hele veld. Dat scheelt bergen tijd en geld in vergelijking met de veel intensievere aanpak die nodig is voor taakkaarten voor variabele dosering. Zijn conclusie: VR is nuttig waar de grond een stuk gevarieerder is. Maar op hún relatief gelijkmatige bodemsoorten en bij hún relatief constante vochthuishouding, is het moeilijk de benodigde meeropbrengsten te halen om de investering terug te verdienen. “Acht van de tien jaar kampen we met droogte. Je kunt het nog zo goed voor elkaar hebben – als de regen uitblijft, maakt het niet uit wat je doet.”
Anders is het met sectiecontrole. Dat is een van de meest waardevolle hulpmiddelen op het bedrijf. Faith Hope Farms gebruikt de technologie bij zaaien en spuiten. Het lost de problemen op die – zelfs mét gps – ontstaan op de uitgestrekte akkers. Als je bijvoorbeeld met vijf zaaimachines 700 hectare inzaait, kunnen kilometerslange, smalle stroken overschieten. De mogelijkheid om het grootste deel van de (indrukwekkende) werkbreedte uit te schakelen om zo’n geer in te zaaien, komt de efficiëntie en de besparing op productiemiddelen enorm ten goede. Mitchell heeft ook voorkeur voor sectiecontrole boven individuele dopafsluiting, gezien de extra slijtage die herhaaldelijk in- en uitschakelen aan de afsluiter veroorzaakt.
On-Europees is het eigen spuitvliegtuig, dat per keer 400 gallons (1.500 liter) spuitvloeistof meeneemt.
Indelen van de tijdsbesteding en de kosten van storingen zijn voor de Canadees prioriteiten. Van automatisering tot kunstmatige intelligentie, hij gelooft dat de mogelijkheden van techniek enorm zijn. Maar de akkerbouwer moet ervan op aan kunnen dat de technologie waarin hij investeert betrouwbaar is. En dat problemen – die zich onvermijdelijk voordoen – te repareren zijn. Jezelf afhankelijk maken van steeds complexere systemen, kan uiteindelijk contraproductief zijn. Samen met de torenhoge prijzen van apparatuur, vormen alleen al de kosten van het verhelpen van problemen – met name wanneer de garantietermijn verstreken is – een belangrijke belemmering voor de invoering van precisielandbouw.
Lees verder onder de foto
Mitchell heeft in zijn machinepark ‘alle kleuren van de regenboog’. Case IH, John Deere, Fendt, ze bevallen allemaal en elk merk heeft ook z’n minpuntjes.
Mitchell zegt zelfs te overwegen om op sommige oudere technologieën over te stappen. Betere ondersteuning bij problemen en langere garantieperiodes zouden een belangrijk verschil kunnen maken. “Ik wil onderstrepen dat dit de problemen van míjn bedrijf zijn”, zegt hij. “Als ze nieuwe technologie uitbrengen, wat gaat die dan kosten? Kunnen we er iets aan verdienen? We krijgen immers niet méér betaald voor ons product.”
Tekst: Matt McIntosh
Foto’s: Mike Mitchell
Gerelateerde tags: Precisielandbouw, USA
