Dave Straathof uit Schagerbrug (N.-H.) is écht een egalisatiespecialist. Dave ging in 1992 voor het eerst met een kilverbak op pad. In 2008 begon hij voor zichzelf.
Hoe ben je begonnen?
‘Na mijn stage bleef ik bij de loonwerker werken. Ik raakte met de kilverbak op pad en de loonwerker zag dat ik daar kijk op had. Sindsdien bleef ik egaliseren. Toen er een nieuwe Ford 8630 met dozerbak kwam, werd dat mijn vaste klus. Zestien jaar later (in 2008) begon ik voor mijzelf. Ik startte met een kleine kilverbak. In datzelfde jaar kon ik een tweedehandse dozerbak kopen voor het grote werk, en ik huurde er een John Deere 8410T bij.’
Hoe kun je jaarlijks zoveel egaliseren?
‘Ik heb zowel grote als kleine kilverbakken. Die kleine zijn ontzettend wendbaar en ik vlak er kassen, pleinen, tuinen mee, of werk tussen heipalen van nieuwe loodsen. Soms kilver ik ook sportvelden of tennisbanen. Het is heel divers werk en jaarrond.’
Wat vind je het mooiste?
‘Vooral de afwisseling tussen het groot en klein. Soms werk ik in één week met vijf verschillende kilverbakken. Ik vind het mooi om met een grote bak een perceel op een gunstig afschot te leggen. Je ziet resultaat en het knapt op. Met het kleine spul moet ik vaak improviseren. Een erf bijvoorbeeld moet op verschillende niveau’s goed aansluiten en water aan de juiste kant afvoeren.’
Wanneer ben je egalisatiespecialist?
‘Je moet er kijk op hebben, en op het oog zien hoe vlak iets is. Maar ook gevoel hebben voor het verplaatsen van grond in de juiste richting. Egaliseren moet je leren zonder laser. Goed opnemen van hoogtes is het halve werk. Ik neem een perceel zelf op met pen en papier en reken daarna hoogtes uit. Misschien ouderwets, maar hierdoor heb ik een perceel goed in mijn hoofd. Opnemen kan ook met gps, maar ik vergelijk dit met rijden op een TomTom: je rijdt ergens heen, maar je weet niet hoe je gereden hebt.’
Wat is vervelend aan het werk?
‘Het weer is niet te plannen. En wie bieten rooit, weet ongeveer één hectare per uur te doen. Dat is bij egaliseren héél anders. Het is lastig inschatten hoeveel werk er in een perceel gaat zitten. Je kunt een perceel niet plannen zonder het eerst gezien te hebben. Maar het geeft écht voldoening als een perceel na een nacht doorrijden mooi klaar ligt en het begint dan te regenen.’
