Impressie Ploeger CM2240 getrokken bandhark

Ongeveer een jaar nadat Ploeger met zijn zelfrijdende bandhark de markt op ging, komt de fabrikant met een getrokken versie. Een logische en reeds aangekondigde vervolgstap; zo boort Ploeger immers een veel grotere doelgroep aan. De bandharktechniek ontwikkelde het bedrijf zelf op basis van Reiter-licenties. De 5 meter brede harkelementen met een ongestuurde pick-upwals van 33 centimeter doorsnede, alsmede de gehele ophanging en sideshift, zijn identiek op de getrokken en zelfrijdende variant. Resultaat: een getrokken machine die 10 meter breed harkt, wat inclusief zwadbreedte neerkomt op 11,5 à 12 meter werkbreedte. En die zowel in middenafleg, zijafleg als dubbele afleg kan werken. De stap naar getrokken werktuigen is nieuw voor Ploeger, maar welkom. Want dankzij een uitbreiding van de fabriek in Roosendaal past het de fabrikant prima om deze getrokken bandhark in serie te gaan bouwen. Dat zijn kleine series – want de bandhark staat breed in de spotlights, maar qua verkoopaantallen is het Europees gezien nog steeds een nichemarkt.

Twee bijzondere kenmerken in één foto: de achterwielen zijn gestuurd en de harkelementen hangen in een zwaar parallellogram. Sideshift (75centimeter), bodemdrukontlasting en pendeling zijn hier in geïntegreerd. Foto: Matthijs Verhagen

Vuurdoop in herfstgras

Wil je weten of een hooibouwmachine goed werk levert, dan moet je ’m loslaten in taai, suikerrijk gras of in zwaar herfstgras. Machines die normaal prima werk leveren kunnen zich dan alsnog onthullen als drama. Hier zijn termen als ‘worstendraaier’ of ‘proppenspuger’ geboren. Herfstgras is lastig voor alle hooibouwmachines, en zéker voor bandharken. Ploeger heeft zijn getrokken bandhark net voor de herfst af, dus was er geen andere optie voor de vuurdoop. Wij zagen de machine in actie bij loonwerker en eerste koper Antoon Biemans in Erp (N.-Br.).

Met spoilerplaten

Ploeger gebruikt zoals gezegd de harkelementen van de zelfrijder (zie TREKKER 372). Die zijn na uitvoerige testen op twee punten aangepast. De dubbele gewasrol, eerder afgeveerd, is nu opgehangen aan een parallellogram zodat deze vanzelf en beter de hoogte van het gewas volgt. Eerder moest je die zelf afstellen op de dikte van het pak gras op een perceel. Een tweede detail is de komst van een opstaande rvs-plaat tussen de pick-up en de afvoerband. Deze vormt een ‘schans’ waarover de doorvoerrotor het gewas omhoogwerkt. Ploeger noemt ze spoilerplaten. De gewasstroom maakt zo een klein sprongetje en valt met een boogje op de afvoerband. Het gras wordt hierdoor minder tegen elkaar aangedrukt, draait niet in elkaar, en dat zorgt weer voor een egaler zwad zonder proppen en bulten, zeker onder zwaardere omstandigheden. De exacte werking is lastig te zien, de band loste evenwel een keurig gelijkmatig zwad zonder proppen in de middelzware en vochtige snede gras.

Gewoon áf

Hoewel deze eerste machine feitelijk nog een prototype is, valt als eerste het hoge afwerkingsniveau op. En als tweede de stabiele loop. De iets langere bouwwijze, grote loopwielen en het eigen gewicht van ruim 7 ton dragen er wellicht aan bij. Geen onderdeel rammelt, trilt of klappert. Ook niet bij het uitheffen en keren op de kopakker. De Ploeger ademt degelijkheid en is qua design gewoon áf, tot en met de achterbumper met verzonken ledlampen aan toe.

De bouwwijze wijkt qua concept niet af van de concurrenten: een gezet chassis waar de harkelementen onder hangen, aftakas-aangedreven hydropompen verwerkt in de aankoppelbok, en een hydrauliektank die is verwerkt in het eerder genoemde frame. Wat de Ploeger onderscheidt van de concurrentie is dat het wielstel achterop mee­stuurt. Dat is elektronisch geregeld via een hoeksensor op het draaipunt van de aankoppelbok. Je kunt de wielen ook handmatig bijsturen met de joystick. Dat is vooral handig bij het uitharken van hoeken. Wendbaar ben je sowieso met dit soort machines; dankzij de meesturende wielen staat de hark wel weer eerder recht achter de trekker voor de volgende werkgang. Dat is handig, zeker bij deze werkbreedte van 11,5 à 12 meter.

Lees verder onder de foto

Het Reiter-concept: de kleine, flexibele, curvebaanloze pick-up met slepende tanden. De dubbele zwadrol past zich nu beter aan. Nieuw detail is de spoilerplaat achter de pick-up.

Ploeger maakt bovendien slim gebruik van de hoeksensor. Want dankzij die sensor weet de bandhark nu ook wanneer hij in een bocht werkt. Bij zijafleg kun je dan zelf instellen dat het buitenste element wat sneller gaat draaien en de binnenste iets langzamer. Alles kun je zelf instellen, afhankelijk van gewas en eigen wensen. Zo maakt de machine ook in bochten een zwad zonder hopen. Los hiervan kun je sowieso de rotorsnelheid, bandsnelheid, pick-uptoerental en bodemdruk traploos en onafhankelijk verstellen via het Isobus-scherm van de trekker of de bijgeleverde terminal plus joystick. Je stelt de snelheden in als een percentage van een vastgesteld maximum. Hierin is de Ploeger zeer compleet.

Geen koopje

Al is deze getrokken versie uiteraard goedkoper dan de zelfrijder, dat maakt ’m nog beslist geen koopje. De CM2240 staat in de boeken voor bruto € 135.000. Voor dat bedrag koop je dan de breedste en in functionaliteit de meest complete bandhark op de Europese markt. Je kunt de hele machine precies naar je hand zetten en aanpassen naar de omstandigheden. Hier ligt een belangrijke taak voor de chauffeur; het is geen machine is om jan en alleman mee op pad te sturen.

Die hoge aanschafprijs – het dubbele van een eenvoudigere vierrotorhark – moet terugkomen via schoner ruwvoer, minder ruw as, en veehouders die daarom deze investering zien zitten of de loonwerker er een hoger hectaretarief voor willen betalen. Alleen de markt kan uitwijzen of dat daadwerkelijk gaat gebeuren. Feit is wel dat je als veehouder op hakselkosten kunt besparen doordat deze hark bij een lichtere snede ruim 22 meter op één zwad kan leggen. Of zelfs nóg meer, door een zwad opnieuw op te pakken. Dat resulteert ook in minder sporen, minder verdichting en een betere hergroei; óók kostenvoordelen. Verwacht van deze Ploeger-bandhark in elk geval géén smallere of goedkopere instapversie. Ploegers strategie is júist om machines te bouwen die wat betreft capaciteit meedoen in de top van de markt. En dat lijkt bij deze hark zeker gelukt.

Lees verder onder de foto

De hydrauliektank zit achter de knik in het chassis. De grijze buis onder het frame vormt de olietoevoer naar de dubbele 45 cc hydropompen op het knikpunt; per harkelement één. Dankzij de koppelbok in de hef loopt de aftakas altijd vlak. De cilinderfuncties bedien je via elektrische ventielen, gevoed via de LS-aansluiting van de trekker. Foto: Matthijs Verhagen