Valtra N4-gebruikers zijn te spreken over de korte draaicirkel en de prettige cabine. Minder positief zijn ze over de ongebruikelijke ‘traploze’ transmissie met vier mechanische groepen. De meeste storingen die gemeld worden, houden daarmee verband. Foto’s: Mark Pasveer / Video: Paulus Maessen
TREKKER vroeg boeren en loonwerkers Voor een omvangrijk gebruikersonderzoek naar hun ervaringen met hun 150 pk viercilinder trekker van zo’n tien jaar oud. Gebruikers van de Valtra N4 roemen de korte draaicirkel en de fijne cabine. Minpunt volgens de Valtra-rijders is de ongebruikelijke ‘traploze’ transmissie, met vier mechanische groepen. De meeste van de gemelde storingen hadden iets te maken met die transmissie.
De Valtra N4-serie was amper een jaar oud toen we ‘m uitgebreid testten in de groepstest in 2016. Het verschil ten opzichte van z’n voorganger, de N3, is significant, met onder andere een heel nieuwe cabine. De zogenoemde traploze Direct-transmissie wijkt qua opbouw flink af van die van de concurrentie, omdat-ie bestaat uit vier mechanische groepen.
Krap draaien
Gebruikers van de Valtra N4 zijn vooral tevreden met de wendbaarheid van de trekker – de korte draaicirkel is het vaakst genoemde pluspunt. Ook het rijcomfort en het comfort in de cabine worden vaak genoemd, net als de goede verhouding tussen het eigen gewicht en het motorvermogen.
Verder: een sterke motor, gemakkelijk in gebruik. Ook zijn Valtra-rijders tevreden met het gps-stuursysteem. Bijzondere Valtra-eigenschap is de omkeerinrichting, en sommige gebruikers maken daar dankbaar gebruik van. Tot slot: uitstekend zicht vanuit de stoel, zeker bij voorladerwerk, en sterke hydrauliek.
Valtra-rijders zijn heel tevreden over het comfort in de cabine. Ook positief zijn ze over het zicht rondom, met name bij voorladerwerk. Anderzijds mag het geluidsniveau in de cabine wel lager.
Fors geluidsniveau
Het vaakst genoemde minpunt: de vertragingen in de transmissie. Hierbij doelen gebruikers op de traploze Direct-transmissie, die bestaat uit vier mechanische groepen. Daar moet je als chauffeur aan wennen als je een écht traploze bak gewend bent, omdat sprake is van een trekkrachtonderbreking bij het schakelen tussen die groepen.
Klein stuurtje, grote stuuruitslag; Valtra-rijders zijn vooral enthousiast over hoe wendbaar de trekker is. Vaakst gehoorde kritiek: ook al kies je voor een traploze bak, je moet nog steeds schakelen tussen de groepen.
Ander veelgehoorde kritiek: het geluidsniveau in de cabine is aan de hoge kant, en sommigen missen het F/R-knopje op de voorladerjoystick om mee van rijrichting te veranderen.
Gebruikers vinden de bediening makkelijk, maar missen op de voorladerjoystick een F/R-knop om mee van rijrichting te wisselen.
Probleem met waterpomp
Ruwweg 25% van alle gemelde storingen met een Valtra N4 heeft te maken met de transmissie, en een andere 25% met de motor. Een veel gemeld probleem is het kapotgaan van de waterpomp. Vaak zijn deze ook wel met enige coulance van de fabrikant vervangen. Het probleem met de waterpomp: met de overstap naar schonere motoren met een andere motorkarakteristiek, en dus vraag naar meer koelcapaciteit, vergrootte Valtra wel het koelpakket, maar niet de waterpomp.
Een ander motorprobleem betreft soms een lekkage in het uitlaatspruitstuk (een indicatie voor chiptuning). De ervaring leert trouwens dat deze 4,9 liter Agco Power-motoren slecht tegen een té hoog toerental kunnen. Iets om rekening mee te houden, al geldt dat vooral voor heuvelachtige gebieden. Andere motor-gerelateerde zaken zijn vooral kleine issues, en worden minder vaak genoemd.
De Agco Power-motor heeft lekker veel pit, stellen gebruikers. Wel zijn heel wat waterpompen kapotgegaan – die deels onder coulance zijn vervangen. Ook hier geldt voor de emissietechniek: zorg dat de trekker op bedrijfstemperatuur komt.
Sensorstoringen transmissie
Problemen rond de transmissie gaan vooral over de aftakas (achter). Een veel voorkomend probleem is dat de sensor die checkt welke mechanische versnelling actief is, een zodanig kleine tolerantie heeft dat de trekker niet de benodigde data krijgt. Er zijn drie van deze sensoren. Als je de werking op de traditionele manier checkt, lijken ze allemaal te werken. De meest zekere oplossing als er een kapot is, is om ze gelijk alle drie te vervangen.
Het komt niet heel vaak voor, maar het is wel een ingrijpende reparatie: een enkele gebruiker meldde een loslopende moer in het differentieel van de achteras.
De emissietechniek is veroorzaker van 11% van de storingen. Volgens de resultaten uit het onderzoek en de monteurs die we spraken doet de emissietechniek het relatief goed, met hier en daar een enkele haperende sensor of pomp. Ook hier geldt: zorg dat de trekker op bedrijfstemperatuur komt en af en toe flink moet werken. Veel stationair draaien zorgt voor problemen.
