Dikke trekkers op droge Turkse grond
Familie Altintas runt een akkerbouwbedrijf in Abditolu, ten oosten van Konya. Ze teelt bieten, mais, tarwe en aardappelen. Daarnaast is loonwerk een belangrijke tak: de maaidorser dorst 1.000 uur per jaar. De grootste uitdaging: langdurige droogte, en soms stevige hitte.
Er zit nog wel wat vocht in de zanderige grond, zo begin april. Abdullah Altintas (25) zit in een geblindeerde Massey Ferguson 7S.180 en trekt de grond open met een 4 meter brede woeler. Onlangs viel er wat regen, dat was een fijne verrassing. Maar de winter verliep veel te droog. En zo is het eigenlijk al vijf jaar in de regio van Konya.
Het baart de akkerbouwers grote zorgen. Het grondwaterpeil is fors gezakt, weet broer Akmul (26) te vertellen terwijl hij naar het perceel komt om de center-pivotberegening aan de kant te rijden. Zo kan zijn broer het hele perceel bewerken. “Onze pompen moeten het water nu van 200 meter diep wegpompen. Het is echt te droog. We raken op het punt van uitputting”, vertelt Akmul. Hij legt uit dat de regering een verbod oplegde op het irrigeren van bepaalde gewassen, zoals korrelmais.

Irrigatie essentieel
Irrigatie is in deze regio essentieel. Altintaşlar Tarim, zoals het bedrijf heet, heeft de mogelijkheid om alle percelen te beregenen. Dat moet ook: geen irrigatie betekent geen gewas. De bieten zijn het belangrijkste gewas en worden elf keer per jaar beregend. De andere gewassen krijgen normaal gesproken tweemaal per jaar hulp van de center pivot. Maar omdat regen uitblijft is dat de laatste jaren vijf keer per jaar.
Akmul: “In de zomer is het hier vaak 33 tot 40 graden Ook kan het flink waaien. Dan droogt het ontzettend snel. En met de hitte liggen ook schimmelziekten op de loer.”

Zaaien komt eraan
Het duurt nog even voordat Altintaşlar Tarim start met de zaaiwerkzaamheden. Dat begint halverwege april – nu moet de grond nog even opwarmen. De grondbewerking start al wel. Het woelen is de hoofdbewerking, en daarna volgt een combinatie bestaande uit een rotorkopeg met erachter twee getrokken cambridgerollen achter elkaar. Die drukken de grond dicht om vocht vast te houden, en om te voorkomen dat de wind er grip op krijgt.
Akmul heeft wel even tijd om mee terug te gaan naar het bedrijf voor een rondleiding. Het bedrijf heeft een loods waarin graan ligt opgeborgen en waar de maaidorser staat. Een tweede gebouw was ooit een grote koeienstal, maar is nu in gebruik als machinestalling. Er ligt ook allerlei materiaal voor de irrigatie opgeslagen, van pompen en filters tot buizen. De vrachtwagens staan geparkeerd op wat ooit een voergang was.

Grootste trekker: New Holland T7.270
Twee New Holland-trekkers, TD100D’s, staan voor de mais- en bietenzaaimachines. Perzisch sprekende werknemers maken ze klaar voor een nieuw seizoen. Ook staat er een New Holland T7.270 Blue Power met traploze transmissie, die onder andere voor de ploeg werkt. Het is de grootste trekker van het bedrijf, samen met de nieuwe Massey Ferguson 7S.180 met net twintig uur op de klok, waarmee broer Abdullah aan het woelen is. De trekkers draaien 800 tot 1.000 uur per jaar.
Op het erf staan verder nog twee Massey Ferguson 285’s die onder licentie door de Turkse fabrikant Uzel zijn gebouwd. Ook zien we twee John Deere’s, een 5115 RC en 5105 M. Tot slot staan er een New Holland TD110D met voorlader en – uiteraard – een Tümosan.

Hoofdmoot akkerbouw, deels loonwerk
Het akkerbouwbedrijf voert al het landwerk uit in eigen beheer. Daarnaast doet het loonwerk en transport voor anderen. Bieten zijn voor Atlintaşlar Tarim de belangrijkste teelt. Zaaien gebeurt met een zesrijer, een Ozduman HVM-K-6. Er wordt gerooid met een éénrijige, getrokken bunkerrooier van het Turkse merk Harmak, met 3.000 kilo bunkerinhoud. De mannen hebben zelf een aantal vrachtwagens en trailers waarmee zij transport doen.

Opvallend is de New Holland CX8.80-maaidorser. Die machine komt uit 2023 en staat blinkend in de verder donkere schuur. De machine zetten ze ook in voor loonwerk; hij dorst jaarlijks 1.000 uur. Het gaat om ongeveer 300 hectare korrelmais, 300 hectare wintergranen en 400 hectare zonnebloemen en bonen. De opbrengst van de wintertarwe ligt in deze regio overigens op zo’n 6 ton per hectare. Net als in Nederland wordt het geld hier met de andere gewassen verdiend, niet met de tarwe. Ook in Turkije is gewasrotatie verplicht.
Daarnaast teelt Altintas nog aardappelen, bestemd voor een aardappelverwerker die er diepvriespatat van maakt voor de supermarkt. De aardappelen worden met de hand gerooid en in bigbags verzameld, en een achterlader laadt ze op de vrachtwagen voor transport.
Auteur: Bob Karsten
Lees meer artikelen over de TREKKER-roadtrip Turkije
Gerelateerde tags: Grondbewerking, Trekkers, Turkije roadtrip