Lezer van de maand: Dion Filius

Je leest dus al heel lang TREKKER. Ben je opgegroeid met trekkers?

“Nee en ja. Op zich woonde ik gewoon in een straat in het dorp. Maar ik was best een lastig ventje, en omdat ik goed kon opschieten met mijn oom waren mijn ouders soms best blij dat ik veel tijd doorbracht op zijn fruitteeltbedrijf. Daar reed ik al trekker toen ik vijf was. Nou ja, mijn oom zette ’m in de laagste versnelling, dan kon ik sturen terwijl hij erachter lopend de wagen loste of laadde. Van lieverlee leer je dan alles. Wat ouder heb ik in mijn vrije tijd gewerkt bij een akkerbouwer. Nog steeds een goede band mee, in piekdrukte neem ik wel eens een paar dagen vrij om er te helpen met kippers rijden of zo.”

Hoe kom je dan in de techniek terecht?

“De interesse was er altijd, sleutelen aan een brommertje natuurlijk. Na de mavo ben ik werktuigbouwkunde gaan doen. Vooral enthousiast geworden op de praktijkschool, waar een aantal oude rotten hun kennis doorgaf op een aansprekende manier. Voor school deed ik stage bij een mechanisatiebedrijf, daar kenden ze me dus al. Daar boden ze me mijn eerste baan aan, als vertegenwoordiger. Dat was in 1998.”

En toen voor jezelf begonnen?

“Ja, in 2005. Aanvankelijk vooral in de infra en grondverzet. We zijn dealer voor Hyundai met grote gravers, Kubota voor minikraantjes, Joskin-gronddumpers en Weber-trilplaten. Pas sinds een jaar richten we ons ook op landbouw, doordat we vertegenwoordiger zijn geworden voor Deutz-Fahr. Het is mooi werk, je zit dicht op je klanten met leuke contacten. Je merkt dat je vakkennis nog erg wordt gewaardeerd.”

Zelf op jacht gegaan naar nieuwe omzet?

“We zijn door Deutz-Fahr benaderd, nadat ze door een klant van ons waren getipt. Die reed het merk voor zijn grondkarren en liet bij ons het onderhoud doen. Wij hadden zelf ook een Deutz-Fahr 7250, want op de zaak moeten we toch geregeld materieel verplaatsen op het terrein. En hij staat voor de dieplader voor transport naar klanten. Aanvankelijk hapten we niet toe omdat we geen goede monteur hiervoor hadden. Maar toen we vorig jaar iemand konden aannemen, zijn we alsnog dealer geworden.”

Hoor je vaak, dat het lastig is met personeel …

“Klopt, dat ervaren wij ook. Je zit met veel technische bedrijven te vissen in een vijver met een beperkt aantal geschikte mensen. Je moet het in de praktijk vooral hebben van mond-tot-mond, soms weten loyale klanten jongeren die een technische opleiding volgen. Maar het blijft een lastig verhaal denk ik.”

Waar zoek je naar bij kandidaat-monteurs?

“Ik zie twee soorten monteurs. De mechanische monteur van vroeger, en eentje die met de laptop aan de slag gaat om gegevens uit te lezen, diagnoses te stellen en daarop in te grijpen door bijvoorbeeld sensoren optimaal af te stellen. Want de communicatie tussen trekker en chauffeur en tussen trekker en machine wordt steeds belangrijker. Die techniek zit onderhuids, in elektronica. Dat vraagt een eigen specialisme. Beide soorten monteurs vullen elkaar aan, die klassieke sleutelaar gaat beslist niet verdwijnen.”

En persoonlijk, wat laat jou mechanisatiehart sneller kloppen?

“Ik ben altijd erg geïnteresseerd geweest in de hydrauliek. Spreekt me erg aan dat je met maar weinig kracht met je handen zulke grote kracht kunt zetten op bijvoorbeeld het mes van een graafbak.”

Is mechanisatie behalve werk ook hobby?

“Ik wilde ooit de Inter 633 kopen waarmee ik ooit bij mijn oom heb leren trekker rijden, maar ik was te laat. Rondgekeken naar een andere, en toen bij een 833 uitgekomen. Die zie je veel minder dan de 533 en 633. Het is een apart ding van eind jaren zeventig, een smalspoor met vierwielaandrijving. Dat is momenteel nog een project in de werkplaats, de spatborden zijn rot en de koppeling ligt eruit. De trekker wacht nog tot er meer tijd voor is, zeg maar.”

Auteur: Eric Wientjes