Lezer van de maand: Herman van de Brake

Dus je bent je hele werkzame leven al trekkerchauffeur?

“Als beroep ja, en daarvoor al thuis en bij een loonwerker. Mijn vader was hengstenboer, met tuigpaarden. En we hadden een klein melkveebedrijf. Ik leerde thuis al jong trekkerrijden. Weideslepen, gras maaien en schudden, en met 14 jaar zat ik al op de kuil om aan te rijden. En ik haalde met twee wagens erachter hooibalen op, vanuit de Flevopolder naar huis. Nooit aangehouden. Ik was toen al stevig gebouwd, ze dachten zeker dat het wel in orde zou zijn. Mijn neef, die ouder was maar ook een stuk kleiner, is wel diverse keren aangehouden, ha ha.”

En toen meteen beroeps geworden?

“Ik was snel van school af en ging aan de slag bij loonbedrijf De Waard. Aardappelen en bieten rijden, en later bij Gebrs. Vis in Doornspijk heel veel mest. Die hadden als een van de eersten een Vredo, een 10-kuubs tank met een zodenbemester. Boeren hadden al vroeg in de gaten dat je de mest zo veel efficiënter gebruikte.”

Tekst gaat verder onder de foto

Herman rijdt bij zijn werkgever Van Werven vaak in een Fendt. “Machtig fijne trekkers, iets soepelers bestaat niet. Zit fijn, loopt lekker.” 

Nu werk je met een Fendt, zo te zien?

“Ja, ik ben al zestien jaar in dienst bij Van Werven in Oldebroek, een grote in grondverzet en infra. Het meeste is ondertussen Fendt, al rijdt hier en daar misschien nog een John Deere rond. Machtig fijne trekkers, iets soepelers bestaat niet. Zit fijn, loopt lekker. Ik ben er ook netjes op, in de cabine zit ik altijd op kousevoeten. En de collega’s ook, je neemt elkaar daar in mee. Ik rijd meerdere trekkers en doe divers werk, met gronddumpers, gras zaaien, de versnipperaar. Taluds inzaaien met een zaaimachine aan de Herder-arm doe ik ook graag.”

Ben je ook een sleutelaar?

“Ik ben niet bang om vuile handen te krijgen, en mag graag wat sleutelen of lassen. Zo gauw als er eens geen werk voor me is, ga ik aan de slag in de werkplaats. Een spiegel repareren, of een kapotte aftakas of trekhaak. En ik geef mijn ogen goed de kost. Als ik naar een trekker of machine kijk, zie ik het gelijk als er iets mis is. Kan ik niet goed uitleggen, sommige mensen hebben daar een oog voor denk ik. Als ik met een trekker ben weggeweest, weet ik precies wat er eventueel aan mankeert. En dan komt het snel weer voor mekaar.”

Je leest TREKKER magazine ook al lang. Wat vind je het meest interessant?

“Op de eerste keer dat er tractorpulling in Nederland te zien was – in de Flevohof gebeurde dat – heb ik een proefabonnement genomen. En ik heb nog steeds een abonnement. Van A tot Z neem ik TREKKER door, alles vind ik de moeite waard. In het begin bewaarde ik ze ook, maar daar ben ik mee gestopt. Ik merkte dat ik ze toch maar zelden meer inkeek, en dan staat het er maar. Als ik ermee klaar ben, gaan ze naar een kameraad die een staalconstructiebedrijf heeft. Als hij is uitgelezen, legt-ie het in de kantine. Dus elk nummer wordt door een heel rijtje mensen gelezen, dat is goed besteed!”

Auteur: Eric Wientjes