Lezer van de maand: Peter Blauw

Hoe kwam je met landbouwmechanisatie in aanraking?

“Daar ben ik mee opgegroeid op ons Veenkoloniale akkerbouwbedrijf met aardappelen, bieten en graan. Het is nu een maatschap met mijn vader. Het is niet groot en mijn vader doet nog het meeste werk. Ik heb er daarom een baan naast bij een loonwerkbedrijf.”

Dus je bent veel op de trekker te vinden?

“Valt mee, het gaat meestal om mest uitrijden in het voorjaar en soms wat bijspringen in de maisoogst. Het meest zit ik op de vrachtwagen, vooral in het vloeistoffentransport.

Was/ben je thuis graag technisch met machines bezig?”

“Nee, ik heb bijna een hekel aan sleutelen (lacht). Kijk, smeren en olie verversen dat lukt natuurlijk wel, en eenvoudige onderhoudsklusjes. Maar aan transmissies of zo begin ik niet, daar is het LMB voor. Ik heb het met de mechanisatie liever goed voor mekaar, modern materieel, je moet er geen omkijken naar hebben.”

Hoe beslis je over aankopen, zijn jullie merkentrouw?

“Ik steek vooral mijn licht op bij anderen. Wat hebben zij gekocht, en hoe is dat bevallen? We hebben allerlei merken gehad. Wat trekkers betreft ben ik wel Valtra-man geworden. Ooit op stage geweest bij iemand die allemaal Valtra’s had lopen, die liggen met goed.”

En trekkerwerk dan, hoe bevalt dat?

“De grondbewerking in het voorjaar en graan zaaien doen we zelf, en later de gewasverzorging, zoals kunstmest strooien en de gewasbescherming. Het capaciteitswerk zoals bemesten en de oogst, daar komt de loonwerker voor. Zulke mechanisatie is te veel voor ons bedrijf. Spuitwerk bevalt mij het best. Je krijgt je gewas onder je ogen door, en steeds 33 meter per keer, dat schiet lekker op.”

En de vergelijking trekker of vrachtwagen rijden, hoe pakt dat uit?

“Tja, op de vrachtwagen loopt het werk altijd lekker door volgens een planning. Dat ligt mij wel. Trekkerwerk is vaker hollen of stilstaan. In een regenweek kun je niet veel, als het mooi is ben je ineens hartstikke druk. Geef mij dan de vrachtwagen maar.”