Lezer van de maand: William Peek

Je bent niet alleen een trouwe abonnee van TREKKER, vanaf Trekker & Werktuig, maar werkt op je 56e ook nog steeds bij de eerste werkgever. Jullie hebben het kennelijk wederzijds heel goed met elkaar getroffen?

Klopt, ik verstuurde toen ik klaar was met mijn opleiding een open sollicitatie naar Kamps de Wild. Daar was net een vacature in de service-afdeling, en ze besloten om het een kans te geven. Ik kon gelijk beginnen, na m’n diploma-uitreiking heb ik maar een week thuis gezeten.

En je opleiding sloot precies aan bij wat ze zochten? Was je gek van machines?

Ik ben opgegroeid op een melkveebedrijf in Bunnik, vlak bij de stad Utrecht. Mijn ene broer heeft dat later overgenomen. Ik had toen, net als mijn vader, veel interesse in de mechanisatiekant, eigenlijk meer dan in het vee. Hij kocht vaker een nieuwe trekker dan dat hij in de melkstal investeerde, zo zou je het met een knipoog kunnen zeggen. En zoals veel boerenjongens mocht ik van jongs af aan mee naar de LandbouwRAI, en Zuidlaren. Toendertijd had je ook nog de beurs in Liempde. Je keek de ogen uit. Ik wilde altijd werk vinden dat met landbouwmachines te maken had, maar wist nog niet wat. Trouwens, mijn andere broer was ook van de mechanisatie, die is uiteindelijk monteur geworden bij het LMB waar mijn vader trouwe klant was.

Tekst gaat verder onder foto

Ook de klanten zijn veranderd. Bij een aankoop vergelijken ze hun opties grondig, steken daar meer tijd in dan vroeger.

Dus in de praktijk vertrouwd geraakt met trekkers en machines?

Wij reden heel jong op de trekker. Ook de kuil aanrijden. Nu denk je, gekkenwerk. Maar toen ging dat zo. Mijn vader hielp in drukke tijden ook bij een naburige loonwerker, de maisoogst en zo. En met 16 jaar reed ik daar voor het eerst een paar keer mee. Later hielp ik naast mijn baan ook mee op het loonbedrijf van mijn zwager en schoonzus. Met veel plezier, het was een soort hobby.

Daarna een technische opleiding gevolgd?

Ik ging wel naar de HLS in Dronten, maar niet specifiek een technische richting. Al waren er wel een paar keuzevakken Landbouwmechanisatie. Hiervoor ook stage gelopen op het loonwerkbedrijf van een oom in Friesland. De laatste stage was bij Vicon in Nieuw-Vennep. Daarvoor mocht ik mee naar Frankrijk, het hele seizoen nieuwe machines testen en in gebruik nemen. Bij veel boeren, loonwerkers en dealers geweest.

En toen dan Kamps de Wild. Hoe ging dat in z’n werk?

Ik heb daar altijd op de service-afdeling gewerkt. Ik kreeg gewoon een telefoon in de handen gedrukt: ga maar met klanten en leveranciers bellen. Problemen aanhoren, zo goed mogelijk proberen op te lossen of er een mouw aan te passen. De eerste jaren waren een goede interne leerschool. Je leert prioriteiten stellen: wat moet nu, wat kan even uitstel lijden? Toen ging na zes, zeven jaar mijn chef met pensioen, en kon ik die positie overnemen, in 1997.

Welke ontwikkelingen speelden er toen?

Het was de tijd dat de zodebemester van Kaweco erg in opkomst kwam. In het begin verkocht je er een paar, dan een tiental, en al snel veel meer. Ook hakselaars van Claas, verkochten we veel, ik heb toen veel geleerd van hydrauliek en elektronica.

Tekst gaat verder onder foto

Op de service-afdeling werk ik nu met tien tot twaalf man. Wij zijn veel bezig met techniek, maar ook met bijkomende zaken als garantieclaims, scholing en ondersteuningsprogramma’s van de fabrikant voor de dealer.

Wat is het meest veranderd aan het werk in al die jaren?

Ik heb van vele fabrikanten de service ondersteund. Alleen Claas en Amazone zijn daarvan overgebleven. Het was in het begin wat diverser, in de zin dat je van veel machines wat moest weten. Tegenwoordig werken we veel meer met productgroepen. Vroeger deed je bijvoorbeeld Amazone ‘erbij’; nu hebben we daar meerdere specialisten voor. De mechanisatie is ook veel complexer geworden. Op de service-afdeling werk ik nu met tien tot twaalf man, om alles goed af te kunnen wikkelen. Wij zijn veel bezig met techniek, maar ook met bijkomende zaken als garantiecklaims, scholing en ondersteuningsprogramma’s van de fabrikant voor de dealer. Ook de relatie met de fabrikanten is nu een stuk zakelijker. Het gaat meer met vaste richtlijnen en systemen. Ook de klanten zijn veranderd. Bij een aankoop van een machine gaan ze, meer dan vroeger, onze offerte grondig vergelijken met andere opties. Ik snap dat best, het gaat om grote bedragen.

Dus de oude vertrouwensband, dat is minder?

Die speelt nog steeds. Na zoveel jaren ken ik natuurlijk veel loonwerkers en mechanisatiebedrijven. Ik werk hier al langer dan dat sommige collega’s oud zijn. En al die mensen weten dus ook wat ze aan mij en aan Kamps de Wild hebben. Als je wat adviseert, dan wordt er geluisterd. Wij vormen de schakel tussen de fabrikant en de monteur van de dealer.

Heb je het nu in de donkere dagen ook rustiger dan in het voorjaar?

We zijn altijd druk, wel is het soort werk anders. Deze tijd ben ik druk met de financiële en administratieve afronding van het jaar. En het is de tijd voor trainingen, onze mensen moeten natuurlijk de nieuwste ontwikkelingen bijspijkeren. Dit jaar is tot in november gras geoogst, en eind februari komt de bemesting weer op stoom, en dan gewasbescherming. En later verschuift de piek naar hooibouw, en dan de graan- en maisoogst. Trekkers, dat loopt het hele jaar zo’n beetje door.

Tekst gaat verder onder foto

De eerste jaren waren een goede interne leerschool. Je leert prioriteiten stellen: wat moet nu, wat kan even uitstel lijden?

Heb je het ondertussen wel een beetje gezien, of nog steeds enthousiast over mechanisatie?

Oh, zeker nog wel. Wat ik ook wel mooi vind, is dat mijn zoon nu een opleiding tot landbouwmonteur volgt. Leuk om samen af en toe een rondje te rijden, kijken welke mooie machines we aan het werk zien. Het gaat nooit vervelen.

Heb je nou ook nog favoriete merken? Hoeft niet het rijtje van Kamps de Wild te zijn…

Ik kan van vroeger David Brown noemen, en daarna John Deere, want dat verkocht onze dealer. Maar ik heb natuurlijk een Claas-bril op. Onze merken zijn natuurlijk wat ik altijd zie voorbijkomen. Wat ik wel kan zeggen is dat ik die Duitse gründlichkeit ben gaan waarderen. Misschien wat stijf, maar je weet wel wat je er aan hebt.

Slotvraag: je hebt, schijnt het, nog alle jaargangen TREKKER staan. Kijk je er nog vaak in?

Nou, het is vooral toch om te hebben. Een fijne gedachte dat je iets compleets hebt staan. Ik kijk er niet elk jaar doorheen, maar af en toe heb je zo’n dag, dan ga je er wat zitten doorbladeren. Ach, het staat niet in de weg, en dan is het een mooie verzameling.

Tekst: Eric Wientjes