Lezer van de maand: Erik Dokter

Ben je bij FrieslandCampina druk met trekkers en vrachtwagens die de melk ophalen?

Nee, ik zit bij de technische dienst van de vestiging in Leeuwarden. Die maakt koffiemelk en melkpoeders. Wij onderhouden de technische apparatuur, bijvoorbeeld van de poedertorens, zodat die vlekkeloos draait.

Dus niets met trekkers? Waarom dan de interesse in ons magazine?

Ik kom uit de agrarische hoek, opgegroeid op een melkveebedrijf. Daar trokken de trekkers en machines me al meer dan de koeien. Ik was een machineboer in de dop, zeg maar. Maar als opleiding koos ik het wat breder, ik deed MBO werktuigbouwkunde. Dus niet specifiek landbouw, maar algemene techniek. Wel nog stage gelopen bij Suikerunie en Frico Marum, toch verwant aan de landbouw.

Toch in de sector blijven hangen?

Nou, mijn eerste baan was bij een bouwer van kermisattracties en bootliften in Heerenveen. Dat hield in: wereldwijd service verlenen. Installeren en ingebruikname, en verder onderhoud en reparatie. Veel reizen, en daar had ik het wel een keer mee gehad. Toen een sollicitatie gedaan bij Campina, en daar werk ik nu alweer vijf jaar. Geen moment spijt van gehad, je hebt veel regelmatigere werktijden en de arbeidsvoorwaarden zijn beter dan in de landbouw.

Dus daar kijk je ook wel eens naar?

Ik zie ze hard werken, lange dagen maken. Werken als het mooi weer is, thuis als het regent. Zeker nu ik een jong gezin heb, vind ik het helemaal niet verkeerd dat ik op tijd weer thuis ben en daar m’n aandacht aan kan besteden.

Maar je houd nog wel ‘agrarische werkvakanties’ begrijp ik?

Ja, dat is met een club van tien tot twintig gelijkgestemden. Als een jaar of vijf gaan we twee weken meewerken bij kennissen die in Oost-Duitsland een loonbedrijf hebben. Heel groot materieel, ze werken bijvoorbeeld met tien Krone-grootpakpersen. Twee of drie weken vol gas werken, heerlijk om met dat zware spul op pad te gaan.

Is er sprake van een favoriet merk?

Van huis uit zijn wij altijd Valtra-minded. Dat kwam op het bedrijf via de dealer, Graafstra, dezelfde die tegenwoordig al dat materieel doet voor de bollenteelt. Het melkveebedrijf is gesplitst en door mijn oom voortgezet, die rijdt ook Valtra. Mijn ouders begonnen een stoeterij (nu net verkocht), en opa en oma zijn voor het klimaat verhuisd naar Portugal en begonnen met vleesstieren en schapen. Die hebben toen drie Valtra gekocht op basis van onze goede ervaringen. Ik heb in mijn leven op de boerderij gewerkt met een Valmet 505, 705, 805 en een 8100, en een Valtra N141 die twee jaar geleden is ingeruild voor een N174, bij mijn oom. Het is kwaliteit, nooit is er wat mee mis.

Ook privé een trekker staan?

Een kleine Samé Falcon uit 1974 die we al 48 jaar in de familie hebben. Het is een luchtgekoelde, 30 pk sterke driecilinder met 48 pk. Handig ding om de paardenbak mee te slepen.

En dan zijn er de miniaturen…

Dat is ook een familieding ja. We bezoeken de LCN elk jaar in Zwolle, zal ondertussen een jaar of vijftien, twintig zijn. Mijn oom, inmiddels overleden, was voorzitter van Agritoy, het clubblad. Dat betekende regelmatig modellen bijkopen. En op een gegeven moment ook een tafel gehuurd om spullen waar we op uitgekeken waren, weer te verkopen. Bij elkaar heb ik nu een tweetal vitrinekasten met miniaturen. Ik richt me op het mooiere, gedetailleerde spul. Ook op dat punt geeft kwaliteit de doorslag.