Martinus Riepma heeft plezier in het boerenwerk en daar hoort het werken met John Deere-trekkers en -machines zeker bij. De klassiekers geven hem meer plezier dan de nieuwste stand van de techniek.
Natuurlijk vind ik de nieuwe trekkers van dit moment best mooi, vertelt Martinus Riepma. Maar een dag op een klassieker, daar geniet ik toch meer van dan van het instellen van allerlei elektronische snufjes om een automaat alles over te laten nemen. Overzichtelijke techniek waar je zelf ook nog een keer wat aan kunt repareren, dat maakt het werken met een klassieker voor mij interessant.
Lees verder onder de foto
Wie er een neus voor heeft, komt af en toe wat aparts tegen: een 4020 met originele lpg-tank. Behalve de trekkers voor het dagelijkse werk staan er ook nog een paar in de schuur te wachten op een nieuw leven.
En het is ook het gevoel dat je daarbij hebt. Je hebt het, of je hebt niet. Puur voor de hobby heeft Riepma een verzameling naoorlogse tweecilinder John Deere’s en veel werktuigen uit dezelfde periode. Daar wordt nog weleens een wedstrijdje mee geploegd, of een keer een stukje mee gezaaid of geschoffeld. Maar op een 100 hectare groot akkerbouwbedrijf kun je met zo’n tweecilinder op benzine of petroleum de kost niet verdienen. Riepma heeft een gevarieerd bouwplan, en daar komt een divers werktuigenpark aan te pas. Op wat uitzonderingen na is dat materiaal van John Deere. Overwegend gebruikt gekocht, net als de trekkers. Wanneer je de kansen in de markt een beetje afwacht, kun je die werktuigen redelijk betaalbaar kopen. Hoewel, economische beweegredenen zijn ook betrekkelijk. Je kunt best beredeneren waarom je beter de hele collectie kunt verkopen en drie nieuwe trekkers terug kunt kopen om alle werk mee te doen. Maar het gaat er ook om waar je plezier in hebt en wat bij je past.
Lees verder onder de foto
Heel Amerikaans, maar niet specifiek John Deere: lange steekassen in plaats van wielnaven. Wel onderscheidend voor John Deere is de tandheugelverstelling om de wielen op breedte te zetten.
Het ging bij Riepma zoals het bij veel bedrijven is gegaan: als de eerste trekkers die je koopt goed bevallen en de relatie met de dealer goed is, dan verander je nog niet zo snel. John Deere is een bedrijf dat al meer dan honderd jaar trekkers en werktuigen produceert, en het heeft ook altijd een groot programma aan werktuigen en oogstmachines gehad. Het voer altijd een stabiele koers. Dat geeft de merknaam een sterke reputatie.
Lees verder onder de foto
De laatste twee 7810’s die in 2004 bij Nagel op voorraad stonden, zijn verkocht aan een loonwerker. Inmiddels staan ze bij Riepma. De ene draaide dit jaar voor de spitmachine, de andere voor een vijfschaar ploeg.
Het John Deere-product is ook altijd heel herkenbaar. De kleurstelling is sinds 1836 nog nooit veranderd. De trekkers hebben een herkenbare vormgeving, en technieken waarin ze zich onderscheiden van de concurrenten. Al zo’n dertig jaar geleden kocht Martinus zijn eerste John Deere voor het werk op de boerderij. Dat was een 4020 van 1971, toen met 6.000 uur op de teller. Row crop (smalle vooras) en full powershift. Geen cabine. Een machtig mooie trekker, en of je John Deere-liefhebber bent of niet, vriend en vijand weten dat de 4020 handig is in het werk en onverwoestbaar. De 4020 is altijd gebleven, en wordt af en toe ook nog gebruikt.
Lees verder onder de foto
Amerikaanser dan dit gaat het niet worden: in de jaren zestig kon je in de VS een radio kopen voor op de trekker. Voorzien van een cassettespeler! Ook echt Amerikaans uit die tijd: geen remlicht, richtingaanwijzer of licht achterop; wel waarschuwingslichten op het spatbord.
Van het een kwam het ander. In de loop der jaren werd er af en toe een trekker bijgekocht, en ook weleens een geruild of weer verkocht. Door de interesse ontstaan contacten met gelijkgestemden, waardoor het ook een sociaal aspect heeft. En als je de tijd hebt om af te wachten, kun je best wel schappelijk zaken doen.
Lees verder onder de foto
Ruim dertig jaar borduurde John Deere voort op het concept waar het in 1960 de twee cilinders mee verving. Pas in 1992 kwamen er met de 6000- en 7000-series totaal vernieuwde trekkers. En ook dat worden inmiddels klassiekers.
Voor het grote werk staan er verschillende wat jongere trekkers in de schuur. 6310, 6410, 6506, maar ook twee stuks 7810. De jongste trekker is een 6430 uit 2012, maar net als de rest ook gebruikt gekocht. De 7810’s zijn van 2003 en al voorzien van een cvt en in de 50 km/u-uitvoering. Ze komen beide van de eerste eigenaar. Die kocht ze destijds tegelijk; naar verluidt waren het de laatste twee trekkers die Nagel nog had staan. De 20-serie was inmiddels al op de markt. De cabine en uitrusting van de 7010-typen is een stuk moderner, en ook wel comfortabeler dan de minstens tien jaar oudere 40-serie, waar Riepma er ook verschillende van heeft staan. Dat varieert van een 2040 zonder cabine tot en met een 4640 en 4840 met vierwielaandrijving.
Lees verder onder de foto
De laatste twee 7810’s die in 2004 bij Nagel op voorraad stonden, zijn verkocht aan een loonwerker. Inmiddels staan ze bij Riepma. De ene draaide dit jaar voor de spitmachine, de andere voor een vijfschaar ploeg.
Trekkers met nog betrekkelijk eenvoudige techniek, waar je zelf aan kunt sleutelen. Dat waarderen meer mensen, waardoor deze trekkers inmiddels – mits technisch in goede staat – maar weinig afschrijven. Riepma durft de stelling aan dat de trekkers uit het pre-digitale tijdperk inmiddels zelfs duurder worden verkocht dan tien jaar geleden.
Los van alle rechtvaardigingen: de rode draad blijft dat het plezier wat het brengt eigenlijk de kern van de zaak is. Wat is er op tegen om het gewoon leuk te vinden waar je mee bezig bent?
Gerelateerde tags: 2021, Klassiekers, Trekker Jaarboek
