In 2019 stond tijdens de wedstrijd in Putten een nieuwe trekker op de baan: Uncle Duck. Die zorgde voor wel heel verrassende prestaties. Het team onder leiding van Couzijn van Heuvelen bouwde een trekker van topmateriaal. Wij zijn benieuwd hoe die in elkaar steekt en brachten een bezoek.
“Het begon allemaal toen de Amerikaanse Rat Poison in Nederland was”, begint teamleider Couzijn van Heuvelen. Deze zeer succesvolle Mini Unlimited stond meerdere keren op de Nederlandse banen en liet zien dat de Amerikanen qua techniek een stuk voor lagen. Door de kleine krachtpatser begon het ook bij Couzijn te kriebelen. En dus kwam zo’n trekker er, onder de vlag van het Bandit-team waar Couzijn destijds deel van uitmaakte. Hij kreeg de naam Little Bandit. De mannen voorzagen het kleine monster van goede componenten, en een succes was geboren.
Lees verder onder de foto
Het team construeerde de voorwielophanging naar eigen inzicht.
In 2017 ging Couzijn verder met een eigen team. Eveneens met een Mini Unlimited, de Lucky Ducky. Ook die was van meet af aan bijzonder succesvol. Een van de sponsoren, eendenslachterij Thomassen, was de aanjager voor de nieuwe trekker. ‘In 2019 moet er een trekker met grote wielen komen’, klonk het vastbesloten. “Ik wist de naam en de kleuren al”, lacht Couzijn, “en dacht: die trekker komt er nooit.” Het was een droom die erg ver weg leek.
Om de mogelijkheden te bekijken, bezochten de mannen een aantal teams. De knoop werd doorgehakt: er moest een Light Modified-trekker komen. De droom kreeg steeds meer gestalte. Met hulp van Post en Dros Racing Engines in Dronten stelde Couzijn twee identieke V8-motoren samen met de beste componenten die er in Amerika te koop zijn. Met deze combinatie waren de mannen in Putten het eerste team van Nederland.
Lees verder onder de foto
Deze tandwielkast keert de draairichting van het uitgaande tandwiel om. De kast aan de andere motor bevat geen tandwielen en dient als afstandhouder.
De cilinderkop en het onderblok zijn van Brad Anderson en uit één blok aluminium gefreesd. Veel toegepast bij dragracers, maar ook steeds meer bij tractorpulling. Ze zijn met uiterste precisie gemaakt en hebben elk een cilinderinhoud van 9,6 liter. De cilinderkoppen die het team toepast zijn bolvormig (hemisferisch). Bij deze Hemi-motoren zit de bougie recht boven de zuiger. Dat zorgt voor een krachtige verbranding.
De zuigers en de drijfstangen komen van CP. Ze zijn licht en dus hoeft er minder massa in beweging te komen. “Bij deze componenten heeft iedereen zo zijn eigen voorkeur”, legt Couzijn uit.
Lees verder onder de foto
De schijf verdraaien, verandert de overbrengingsverhouding van de tandwielen. Dit maakt het mogelijk om het toerental van de aandrijfas aan te passen.
Voor een optimale verbranding is veel lucht nodig. Elke motor kreeg een heel dikke blower van Mike Janis; het maximaal toegestane type in deze klasse: 14-71 met 40% overdrive. De overdrive geeft het verschil aan tussen het toerental van de krukas en het toerental van de blower. Maakt de blower meer toeren, dan geeft-ie doorgaans meer lucht. Een overdrive van 40% wil zeggen dat de blower 40% harder draait dan de krukas.
De blowers van het Amerikaanse Janis kenmerken zich door een goede luchtgeleiding. Daarnaast werkte het merk als eerste met een spraybar voor het inspuiten van de brandstof. Die heeft zes kleine nozzles net achter de vlinderkleppen. “Daardoor legt het mengsel van brandstof en lucht een langere weg door de blower af”, legt Couzijn uit. Dat zorgt voor een goede menging. Daarnaast zorgt het mengsel op deze manier ook voor een betere afdichting. En dat is dan weer goed voor meer inlaatdruk, en dus een krachtigere verbranding.
Lees verder onder de foto
Met deze schakelaars zet de rijder de motoren uit. De schakelaar voor de derde motor is al aanwezig.
April 2019 waren de onderdelen uit Amerika binnen en kon de bouw starten. Ze namen het frame met de achteras en de zogeheten crossbox over van Screamin’ Bobcat. Dat team ontwikkelt frames die volledig zijn getekend en berekend met behulp van een computerprogramma. Meerdere teams kozen al voor een frame ontwikkeld door deze bouwer in IJsselmuiden. Het bestaat uit twee profielen van bijzonder elastisch Tosec-staal. De ophanging van de voorwielen pasten de mannen naar eigen inzicht aan.
De basis voor de achteras is een Rockwell-as, die flink onder handen is genomen. Planetairen van CAT zorgen voor de eindvertraging naar de wielen. De crossbox komt van Vreemann Special Parts in Neede. Deze tandwielkast brengt het vermogen van de twee motoren samen en voert dit naar de achteras. Een inventieve, draaibare schijf met tandwielen in deze kast maakt het mogelijk om het toerental van de aandrijfas aan te passen. “Een prachtig stukje techniek”, benadrukt Couzijn. Een eenvoudige reverser maakt het mogelijk om voor- en achteruit te rijden.
Lees verder onder de foto
Voor een betere balans staan de motoren dicht bij elkaar en zijn de uitlaten bij elkaar gebracht.
In juli 2019 was het dan zover, de trekker was klaar voor een eerste testrun. En wel op de Beachpull in Putten, de thuiswedstrijd van de mannen. “Dat wou voor geen meter”, blikt Couzijn terug. De mannen dachten aan een bandenprobleem. Maar dit bleek niet de oorzaak. Door te weinig stijfheid in de achterzijde van het frame kon de trekker het vermogen niet goed overbrengen. Ondanks het beproefde frame bleek de combinatie van motoren, banden en frame voor een verrassing te zorgen. Ter plaatse brachten de techneuten er meer stabiliteit in. “En toen wou het wel”, klinkt het enthousiast.
Het concept blijkt een succes te zijn. De trekker nestelt zich tussen de toppers van het veld. Maar al snel openbaart zich een volgend probleem: er blijkt niet voldoende oliedruk te zijn. Op een zaterdagmorgen besloten de mannen toch maar even een check uit te voeren. Er bleek allemaal metaal in het carter te zitten. Foute boel! Een oorzaak was niet direct te vinden. Pas een aantal wedstrijden later besloten de techneuten om het rigoureus aan te pakken. De motoren gingen volledig uit elkaar. Toen bleek een gebrek aan smering bij de krukas en de drijfstangen het probleem te zijn. De techneuten maakten een oliesproeier dicht die diende voor extra smering en koeling van de kleppen. Die was overbodig, concludeerden ze, en door deze sproeier bleef er te weinig olie over voor bij de krukas en de drijfstangen. Ook verhielpen de mannen een lekkage tussen het blok en de blower. Daarmee lijken de kinderziektes eruit.
Lees verder onder de foto
Inmiddels reed team Uncle Duck zes wedstrijden. De mannen hadden liever al meer ervaring opgedaan, maar door de corona-uitbraak zat dat er niet in. Zo twijfelen ze nog of de Propuller-banden wel de juiste zijn. “Laten we die maar proberen, dachten we. Je weet niet waar je goed aan doet”, geeft Couzijn aan. Om banden optimaal te laten werken en te beoordelen, moeten ze immers eerst soepel worden. Het kost de nodige tijd om echt te kunnen beoordelen of ze bij de trekker passen.
De motoren hebben veel potentie en staan nog veilig afgesteld. “Toen tijdens de wedstrijd in Zwolle een brandstofleiding losraakte, draaiden de motoren nog prima” vertelt Couzijn. De motor kreeg zo minder brandstof en dat zorgt voor meer vermogen. Maar er zit ook een risico aan. Een motor die te ‘arm’ draait wordt zo heet dat de zuigers smelten.
Afgelopen jaar reed het team ook nog met de Mini Unlimited. Die raakte wel een beetje ondergesneeuwd, bekent Couzijn. De Mini gaat uiteindelijk het veld ruimen. Dit moet ruimte geven voor het volgende plan van het team: een derde motor op de trekker. Daarmee maakt-ie de overstap naar de Modified-klasse. “Dat trekt me het meest”, glundert Couzijn.
Het fanatieke team sleutelt elke avond in de prachtige werkplaats en heeft maar een doel: winnen. Daarvoor heeft de trekker goede kaarten.
Gerelateerde tags: Mini Unlimited, Tractorpulling
