Oldtimer | Massey Harris Pony van opa behoudt verweerd uiterlijk
Voormalig bloemenkweker Geert Knecht in Heerde (Gld.) redde als jongen de Massey Harris Pony van zijn opa van een inruil. De trekker is technisch goed onderhouden. Er gaat nog meer gebeuren, maar het verweerde uiterlijk van ruim 70 jaar noeste arbeid mag de trekker houden.
“Zo zou je het kunnen noemen. De trekker zit nog in de eerste lak zoals-ie in 1947 uit de fabriek in Canada is gekomen. En nog helemaal compleet, zoals mijn opa en ook mijn vader er destijds mee hebben gewerkt. Opa werkte net als de meesten in de omgeving nog met paarden. Door woningbouw verdween de paardenwei, waardoor er een trekker moest komen. Onder andere om groente naar de veiling te brengen. Als kind reed ik al met de trekker en ik heb er veel herinneringen aan. Daarom vind ik het mooi dat het trekkertje altijd is gebleven.”
“Allebei. En liefhebberij is het zeker. Ik zal tien of elf jaar zijn geweest toen mijn vader de Pony zou inruilen op een tweewieler met spitmachine, voor zijn tuinbouwbedrijf. Van inruil wilde ik niks weten. De inruilwaarde was toen 350 gulden. Ik heb meteen maar gemeld dat als het op het geld vast zou zitten, mijn vader het dan maar uit mijn spaarpot moest halen. Als de trekker maar zou blijven.”
“Toen ik veertien was, nu 60 jaar geleden, kwam ik bij een bedrijf in Hooghalen. Daar stond een hele vracht gebruikte Pony’s. Toen ik daar een jaar later weer kwam, stond er nog maar een! Alles was voor oud ijzer weggegaan omdat er geen vraag naar was. Toen viel meteen het kwartje: eeuwig zonde. Ik nam me voor dat zoiets niet nog eens mocht gebeuren. Vanaf die tijd ben ik het land gaan afstruinen naar Massey Harris-trekkers en onderdelen. Van twee of drie Pony’s maakte ik er dan een. Die zijn weer verkocht of geruild. Ook van andere types uit de naoorlogse periode heb ik wel wat staan, inclusief flink wat onderdelen. Wat dat betreft kan ik trekkers die niet compleet zijn, zonder te zoeken wel compleet maken. Onderdelen verkopen doe ik niet meer, ruilen is bespreekbaar.”
“Daar komt het wel op neer. De achterbanden zijn ook nog de Good Years met het originele profiel van destijds. Dat blijkt beter te trekken dan het profiel van de banden van een jongere datum. De poelie zit er niet op omdat dat niet samengaat met de hefinrichting, maar hij is er wel bij. Al meer dan 60 jaar geleden is er een kapje over de stroomverdeler gemaakt. Die kon niet tegen regen. Latere modellen hadden daarom rubberen doppen op de verdelerkap. En wat het geheel compleet maakt: het sigarendoosje met de belastingkaarten uit de jaren vijftig, toen trekkers in Nederland een kenteken hadden, zit erbij. De oude kentekenplaat is er ook nog. Maar nu zit de moderne van dit moment erop, want de trekker staat weer op kenteken.”
“Ik heb een Pony staan die ik compleet heb gerestaureerd. En als ik het mag meemaken, ga ik nog wel meer trekkers en werktuigen restaureren. Maar de trekker van opa laat ik mooi zoals die is. Dat authentieke heeft wat bijzonders. Al zo’n 25 jaar geleden heb ik wel het motortje gereviseerd. De lagerschalen waren helemaal op. Binnenkort is de stuurinrichting aan de beurt. Daar zit inmiddels flink wat speling op. Al heel lang geleden brak een keer een steekas. Daar bleek een oude breuk in te zitten, de trekker is daar waarschijnlijk destijds mee afgeleverd. Een smak gemaakt bij het laden van het schip? Al jarenlang doe ik ploegwedstrijden met de Pony. Het is starten en lopen, en het hele spul, inclusief sjalonstokken en kist met attributen, staat altijd klaar om uit te rukken. Dat hoop ik zo nog heel wat jaren vol te houden.”
Auteur: Martin Smits
Lees meer artikelen over oldtimers en klassiekers op Trekkeronline
Gerelateerde tags: Klassiekers, oldtimers